هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 910)

  «مَنِش» یا «تَنِش»؟!

من کسانی را «واقعاً ثروتمند» و «قاطعاً ورجاوَند» می دانم،

که نه تنها «گنجینه حکمت»،که «نقدینه نعمت» دارند،

نعمت هایی که آن ها را نه با «پول می توان خرید»

و نه با «تیول می شود سنجید»!

در مقابل برخی اشخاصِ «دون» و افرادِ «زبون» 

به گونه ای «فقیر» و «حقیر»اند،

که تنها دارایی آنان «پولِ فراوان» است و «تُیولِ بی کران» !

بزرگی و بزرگواری نه «سودای اموال» است و نه به «ارضای امیال»،

بلکه به «درکِ زُلال» و «ترکِ امیال» است.

انسانِ بزرگ اگر بنازد،به «مَنِش» می نازد، نه به «من» 

و اگر بتازد،به «تَنِش» می تازد،نه به «تن»!

خردمند با «ارزش های انسانی می بالد»

و از «لغزش های نفسانی می نالد»!

او «رشد و رشاد» و «رشادت و ارشاد» را 

در «فضایل الهی» می بیند،نه در «رذایل تباهی»!

بکوشیم تا به انسانیت «بیَرزیم» و به انسان ها «مهر بوَرزیم»!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

مَنِش: خوی،سرشت،طبیعت،همت

تَنِش: فریب،درگیری

ورجاوند: بلندپایه، ارجمند، برازنده، نیرومند

تیول: ملک و آب و زمینی که در قدیم از طرف شاه به کسی واگذار می شد

دون: پست ،خسیس ،سفله ،فرومایه 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: