هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1006)

 «اساس اُمّت» بر «احساس کرامت»

 کسی که «زبان کرامت انسان» را در زیر «دندان لئامت نهان» «می فشارَد»

و «عمری از عزّت» را به «لحظه ای از لذّت» «می سپارَد»،

 در حقیقت «خُجستگی انسان» را به پای «گُجستگی حیوان» قربانی می کند!

انسان بدون داشتن هر یک از «فضایل» و آلوده شدن به هر یک از «رذایل»، 

از «مقام انسانیت» و «قوام عقلانیت» ساقط نمی شود،

ولی با «فقدان کرامت» در مُرداب «خُسران لئامت» سقوط می کند.

انسان بدون کرامت نه «انسان پست»،که بدتر از هر«حیوان فرودست» است.

کرامت، «گوهری ارزنده» و «جوهری برازنده» است.

کرامت نه «قرین» دارد و نه «جایگزین».

«خودکامگان دون» و «شهریاران زبون»

 برای سوارشدن بر «دوش شهروندان» و «هوش ورجاوندان» ،

«نخستین مایه» و «برترین سرمایه»ای را که از آنان می گیرند،

«کرامت» و ««عزّت» است!

زیرا مردمی که «اساس اُمّت» را بر «احساس کرامت» بنا نهاده اند،

نه «تن به زیر بار زور» می دهند و نه «سر به زیر ساطور»!

#شفیعی_مطهر

 --------------------------------- 

لئامت: فرومایگی، پست فطرتی،بخیلی

خُجسته: خوب و خوش

گُجسته: خبیث، ملعون، پلید و ناپاک، مقابل خجسته

 دون: پست،خسیس،فرومایه،سفله

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: