هر پگاه نو با یک نگاه نو
 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1197) 

«سقفِ کوتاهِ آزادی» و «وقفِ جانکاهِ انقیادی»! 

هر «جامعه ای انسانی» ،«تابعه ای از مبانی» دارد.

هر ملت برای بهره مندی از «مواهبِ آزادی» ،باید «مصائبِ حادّی»را تحمُّل کند.

برخی جوامع برای بهره مندی از آزادی «بامی بلند» و «فرنامی شکوهمند» دارند،

ولی بعضی دارای«سقفی کوتاه» و «طَرفی تباه» هستند.

«بلندی» و «شکوهمندیِ» این بام 

به «قامتِ تفکُّر» و «استقامت تدبُّرِ» 

«شهروندان» و «ورجاوندانِ» آن جامعه بستگی دارد.

مردمی با «همّت های عالی» و «کرامت های متعالی»،

آزادگی را «می شایند» و بر بلندای بامِ آزادی «می افزایند».

ولی مردمی «سر به زیر» و «پای در قیر»،

با «قامتی کوتوله» و «دلبسته به یک بَیغوله»،

جز «جُرعه ای از جامِ ذلّت» و «لُقمه ای از طعامِ مذلّت»، 

چیزی «نمی خواهند» ،لذا از بلندی بام «می کاهند».

در چنین جامعه ای،«سربلندان آزاده» و «ورجاوندان بااراده»،

ناگزیر باید در برابر «ستم»،«سَر، خَم» کنند!

اینان یا باید «سرببازند»، یا با «شر بسازند»!

در این شهر «تولِگان لوس» و «کوتولِگان چاپلوس»، 

در «میدانِ رذیلت می تازند» و بر «یارانِ فضیلت می نازند».

برخی از بزرگان نیز برای «ادامۀ کار» در برابر «خودکامۀ جبّار»،

آن قدر سر را «خَم» و قدر خود را «کم» می کنند،

که «قامتشان خمیده» و «استقامتشان تکیده» می شود.

همیشه «سقفِ کوتاه» به «وقفِ جانکاه» می انجامد.

سربلندانی که زندگی زیر «سقفِ کوتاهِ آزادی» را می پذیرند،

ناگزیرند «وقفِ جانکاهِ انقیادی» را نیز بپذیرند! 

...و چه سخت است «سربلند بودن» و «ریشخند شنودن»!!

و «سرافراختن» و «باور باختن»!!

و چه سرخوش اند «روله های بیداد» و «کوتوله های استبداد»!!

#شفیعی_مطهر

----------------------------- 

وقف: ایستادن

طَرف(بر وزن ظرف): بهره،فایده

می شایند: شایسته هستند

بَیغوله:کُنج،گوشه،بیراهه،گوشۀ خانه،ویرانه،گوشه ای دور از مردم

لوس: چاپلوس،چرب زبان

وقف: ایستادن

ریشخند:مسخره کردن،به ریش کسی خندیدن

روله (کُردی): فرزند

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: