من مغز بسیاری را انباری انباشته از کتاب ،اما خالی از معارف ناب دیدم. 

حجم عظیم دانش ها نه راهی برای تفکر گذاشته بود و نه جایی برای تذکر. 
 

من متشرعانی را دیدم که صد بار از دغدغه موی برهنه دخترکان می گفتند؛ اما یک بار از پای برهنه آنان برنمی آشفتند.

كاش به جاي موي برهنه کمی به فكر پاي برهنه هم بوديم...

 منﺁﻧﺎﻥ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﯿﻎ ، ﺭﯾﺶ ﻣﯽ ﺯﻧﻨﺪ،مقدس تر دیدم از کسانی ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﯾﺶ، ﺗﯿﻎ می زﻧﻨد ! 

من هیچ گاه راه زمستان را نپیمودم مگر این که در پایان این راه سرد و سپید،بهاری سبز را دیدم. 

من «نوروز » را دیدم،اما نه«روزی نو» ، که تکرار روزهای کهنه بود.

همه فکر می کنیم این روزها هستند که باید تغییر کنند و تحول پذیرند؛ 

در حالی که این ما انسان ها هستیم که باید در مسیر وزش نسیم حیات آفرین «محول الحال و الاحوال» قرار گیریم.

ادامه دارد...

                         شفیعی مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: