جوشش خون لاله در میدان ژاله!

جوشش خون لاله در میدان ژاله

#شفیعی_مطهر

اینجا میدان ژاله است ، ميدان يورش رجّاله ها بر لبخند لاله ها.

اينجا ميدان رويارويي رگبار تير است بر گل نغمه هاي تكبير.

اينجا نمايشگاه عظيم شرافت بشر است در برابر شرارت شر .

اينجا محل انتشار عطر توحيد است از لب هاي شكوفه هاي شهيد .

اينجا فرودگاه تُندرهاي شور و نشور است از بلنداي مناره هاي نور .

اينجا ميدان مصاف دنائت است با مناعت و عرصه تاخت و تاز عصاره عداوت و قساوت است بر اسوه هاي استقامت و سخاوت .

اينجا صداي شكستن بلور بغض ها فضا را انباشته و پرچم هاي خشم و خروش بر فراز گلدسته هاي قيام برافراشته است.

در اينجا هديه سرخ گلوله هاي سرب شاهي براي قلب هاي عاشقان الهي ، لحظه ها را خونين و ثانيه ها را عطرآگين كرده است .

در اينجا گُل قُرب الهي با نسيم سُرب شاهي شكفته مي شود و غنچه قرابت با شميم شهادت .

در اينجا سينه سرخان عاشق در زلال خون شقايق پَر مي شويند و خون چكان تا خلوتگاه خورشيد پَر مي كشند .

در اينجا سنگيني بار فاجعه ، پشت واژه ها را مي شكند و حجم وسيع مصيبت ، گستره گسترده كلمات را مي آگند.

در اينجا آن قدر بذرهاي جمال در دل خاك نهفت كه نمي دانم فردا - در بهار آزادي - چقدر گل هاي كمال بر فراز خاك خواهد شكفت ؟!

چه طراوت ها كه به غارت رفت ! و چه لطافت ها كه گرفتار شقاوت شد!!

در هفده شهريور ۵۷ فرياد " استقلال ، آزادي ، جمهوري اسلامي " با خون شهيدان رنگين شد و با شميم عشق ، عطرآگين.

در هفدهم شهريور ۱۳۵۷ تظاهرات ميليوني آزادي خواهان مسلمان در ميدان ژاله (شهدا) به وسيله مزدوران گارد شاهي به خون كشيده شد و عده بسياري از هم ميهنان ما به شهادت رسيدند . گرچه سياهي ستم شاه ،سيماي اين جمعه را سياه كرد - جمعه سياه - ولي روي ديگر اين سكه ، سرخي خون شهيدان بود كه اين روز را به نام " جمعه خونين " در تاريخ ثبت كرد .

ضمن گرامي داشت ياد سرخ شهيدان به خون خفته هفده شهريور ، موفقيت و پيروزي همه رهروان راه سبز شهيدان و رسانيدن كلام و ابلاغ پيام اين عزيزان - که گسترش آزادی ها و تکریم شخصیت انسان ها بود - را از درگاه خداوند متعال و معبود لايزال آرزو دارم .

این کانال تلگرامی چشم به راه نگاه پویشگر شماست:

گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar

موضوعات مرتبط: مقالات قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 17 شهريور 1395

| 11:57 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

پرستوهای پرافروخته

پرستوهای پرافروخته !

( یادی از شهیدان رجایی و باهنر)

#شفیعی_مطهر

Image result

« ...من چندین ماه با یک زیر پیراهن در یک سلول نمناک و بدون آفتاب (در زمستان) ساخته ام .در حالی که رطوبت نصف دیوارش را گرفته بود . یک پتو هم نداشتم که روی انداز یا زیراندازم شود و من با آن وضع دردناک ساخته و خو گرفته ام و به مشابه آن عادت دارم . برایم غیر عادی نیست . غیر ان برایم غیر عادی است . پس خیلی دوست دارم در حالت نخست وزیریم نیز با همان اوضاع و احوال باشم و شرایط کارم با گذشته تفاوت نکرده باشد . چرا که وقتی شب را سر بر بالین می گذارم ، مي خواهم نباشند محروماني كه من از حال آن ها غفلت كرده باشم!!»

(شهید رجایی)

امروز هشتم شهريور و سالروز انفجار دفتر نخست وزيري و شهادت دو يار دلسوز و هنرور رجايي و باهنر است. عنان قلم را رها مي كنيم و فرازي را پا به پاي او مي پيماييم و سپس سري به كوچه باغ هاي خاطره مي زنيم . باشد تا ياد سُرخ آن سبزانديشان خون طراوت را در رگ هاي پژمرده زمان و برگ هاي افسرده زمين جاري سازد .

ای گل تو دوش داغ صبوحی چشیده ای

ما آن شقایقیم که با داغ زاده ایم

رجایی جوانه ای بود از تبار عارفان عاشق و شکوفه ای از تیره شقایق .

او از عشیره عاشورا بود و نوایی از نای نینوا .

بر دل داغی از لاله داشت ، اما بر دل ها داغي از آلاله مي كاشت .

صد زخم از دشنه دشمن بر جان داشت ، اما صد شكوفه از رياحين رحمت بر زبان .

لب تشنه داشت و دل بر لبه دشنه . اما از لبش صد جويبار محبت مي خروشيد و در دلش هزار چشمه مودت مي جوشيد .

دفتر سبز لبانش بهارآفرين بود و كلامش آتشين .

تشنه زلال معارف بود ، اما نه تشنه جرعه اي از آب ، كه تشنه جامي از آفتاب.

به ابر ، سخاوت مي آموخت و به صبر، مقاومت .پايداريش صبر را خسته مي كرد و جان را وارسته .

در زير شكنجه نستوه بود و شكنجه گر را به ستوه مي آورد .

او صداي شكستن دل را مي شنيد و زبان اشك را مي فهميد .

آه محرومان را تعبير مي كرد و نگاه مظلومان را تفسير .

لاله ها را مي شناخت و اخگر عشق سرخشان را در دل مي گداخت .

با عشق شقايق ها نسبت داشت و بذر محبت خود را در هر سينه مي كاشت .

اين بلور بغض پابرهنگان بود كه در فريادش مي شكست ...و اين گونه بود كه سخنش بر عمق جان دردمندان مي نشست .

ناله هاي شبگيرش را با حلقه هاي زنجير گره مي زد . هر حلقه زنجير هزار خاطره خطر در خاطر داشت و هزار فاجعه درد در باور .

ساغر جانش لبريز از باده آفتاب بود و سرشار از عطر ناب .

شب هاي زندان را با اشك هاي ريزان ، ستاره باران مي كرد .

در خلوت يار گوهر اشك مي افشاند و بر دامن سياه شب مرواريد ستاره مي نشاند .

غرورش را مي شكست تا دل هاي رنجور را نشكند .

مردم را چون مردمك ديده مي نواخت و از صميم دل بدانان نرد عشق مي باخت .

او ستاره سرخي بود كه در پگاهي سپيد از چشم آبي آسمان چكيد . بر دامن سپيد محبت روييد و بر شاخه سبز همت باليد . آن قدر چشم بر آسمان دوخت تا در شعله شوق يزدان سوخت .

ديار فنا را ديد و يار بقا را برگزيد .

به خاك دل نبست و سرانجام به رود ابديت پيوست .

نيلوفر نو انديش نياز بود .

از بستر تيره خاك روييد و به ساقه سپيد افلاك پيچيد .

در فصل سبز جوانمردي گل داد و در موسم سرخ ايثار به برگ و بار نشست .

از هر شاخسارش صد سبد شكوفه آگاهي بر زمين فروريخت و صحن و سراي شهر را به عطر آزادي آميخت .

بیشتر بخوانید در کانال زیر:

گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 7 شهريور 1395

| 5:46 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

فرق عدالت شکافت!

فرق عدالت شکافت ! ---------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ------------------------------------------------ امشب شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان شب قدر و شب شهادت حضرت امیر مومنان علی علیه السلام است. ضمن عرض تسلیت و التماس دعا این قطعه را به پیشگاه مولا و همه دوست داران فضیلت و تقوا تقدیم می کنم. همواره با زمین و هوا گریه کرده ایم بیش از هزار سال تو را گریه کرده ایم با ابر های سوخته هر جا که رفته ایم با زخم های آینه ها گریه کرده ایم علی جان ! بیش از هزار سال است که غبار فراق نتوانسته ذره ای از فروغ اشتیاق ما بکاهد . آن گاه که شاخساران سخنانت شکوفه می کرد و صحن و سرای مسجد کوفه را عطرآگین می نمود، نه فیض سماع داشتیم و نه فوز استماع . اما قرن ها ست که زلال حقیقت را از چشمه ساران نهج البلاغه می نوشیم و همراه با آب های صاف و روشن از چشم چشمه ها می جوشیم . سبوی تشنگی را از زلال کوثر امامت پرآب و کام جان را از جام جانان سیراب می کنیم . گل های معطر حکمت را از گلستان ولایت می چینیم و شمیم عطرآگین حریت را از نسیم بهارآفرین عصمت می بوییم . تصویر زیبای انسانیت را در قاب آشنای معصومیت می بینیم و سروش هدایت را از خروش تندیس طهارت می شنویم. علی جان ! سرو، وامدار قامت توست و کوه شرمسار استقامت تو . هر روایت تو رایت هور است و هر حکمت تو مناره نور . پرتو سخن تو انسان را در اقیانوس ضلالت، فانوس دلالت است و در روند بلوغ درایت، فروغ هدایت . در عصر سیاه حاکمیت جور و جهل و جمود با قامتی به بلندای قیامت قد برافراشتی و بر گذرگاه خرد چراغ هدایت افروختی . فروغ جهان افروز پیام تو از دامنه قیام تا دامان قیامت را روشن کرد . علی جان ! تو آمدی و با آمدنت به انسانیت معنا بخشیدی و به محور هستی محتوا . تو برای آفرینش بشر بهترین بهانه ای و برای آفرینشگر برترین نشانه . در عرصه سخن شیوایی را کمال بخشیدی و رسایی را جمال . یتیمان را مهربان ترین پدر بودی و درماندگان را صمیمی ترین یاور . نگاه تو برای بینوایان نوا بود و برای دردمندان دوا . کوچه های کوفه با بوی تو خو گرفته و نفس نسیم از عطر شمیم تو بو گرفته بود . شب ها با کوله باری از مهربانی و انبانی انباشته از شادمانی یر دز خانه های یتیمان و درماندگان می رفتی . بی سرپرستان را تکریم و عشق را در میانشان تقسیم می کردی . ناتوان ها را با مهر می نواختی و دردشان را درمان می ساختی . شبنم اشک از گونه های ستمدیدگان می ستُردی و غبار غم محرومیت را با زلال زمزم محبت می بُردی . در شب های سیاه غربت و تنهایی با سبدی پر از شکوفه های شادمانی کوچه های کوفه را در می نوردیدی . به هر پنجره دیجور شاخه نور می بخشیدی و به هر دل درد مند، گل لبخند . علی جان ! چون شب پرده سیاه سکوت را بر سر شهر می کشید، غریبانه سر بر شانه های شب می نهادی . جور حاکم و جهل محکوم را می نگریستی و تنهایی را می گریستی. رواق دل را با سرشک دیده می شُستی و آفاق فضائل را در اشک سپیده می جُستی . دل را در تنور سرخ مهر بر سینه سپهر می افروختی و به دوست داران خود ادب پرواز در مکتب نماز را می آموختی . با شرار راز و نیاز شب های دراز را مهتابی و آسمان تیره را آبی می کردی . در مکتب تو آموختیم که ما نیز زلال عشق و نیاز را با نور نماز درآمیزیم و جام قناعت نماز را بر قامت آز بریزیم . از مناجات تو یاد گرفتیم که نوای نیاز را از نای نماز سردهیم و خسته از اهریمن غماز بر دامان نماز سر نهیم . از مرداب حرص و آز بگریزیم و به دامن نماز آویزیم. قطره وار تن به سوز و گداز بسپاریم و روی به پرواز آریم. از مشی و مرام تو فرا گرفتیم که از جاده شعور بگذریم و سر بر سجاده نور بگذاریم . انگاره رذایل را از سنگواره دل بزداییم و فواره فضایل را بگشاییم . علی جان ! با صبر و تحمل خود خاطر خاکستری خاک را با زلال جاری افلاک شاد و کویر جان را با لطف جانان آباد کردی . ما چگونه خود را دوست دار تو بدانیم و خود را مدعی اداره بخشی از جامعه اسلامی بنامیم؟ در حالی که تو در زمان ولایت در خانه همسر یک شهید صورت خود را در برابر آتش تنور گرفته با خدا چنین مناجات می کنی : " خدایا ! ببخش اگر نتوانستم...ببخش اگر دامن محبتم آن قدر وسیع نیست که تمام بچه های یتیم را در خود پناه دهد . خدایا ! ببخش اگر دست نوازشم را توان آن نیست که تمام اخم های گره خورده صورت های کوچک غمگین را لمس کند . ...و ببخش مرا اگر نتوانستم کوله بار اندوه تمام زنان و پیرزنان بی سرپرست کوفه را به دوش بکشم . از تو خجالت زده ام که آن قدر قوت در بازوانم نیست تا تمام زمین های خشک اطراف شهر را نخل بکارم و محصول همه شان را به دست های خسته و منتظری بسپارم که هر شب گوش به صدای پای من می سپارند . ...وببخش اگر نتوانستم دلم را بین همه شان تقسیم کنم... واین از خوبی تو بود که کوتاهی های مرا نادیده گرفتی..." (خلاصه آسمان-محمد سادات اخوی) علی جان ! شرمنده ایم که تو چه گفتی و ما چه کردیم ؟! هنگامی که از کنار جمعی گذشتی به آنان سلام کردی . تو را نشناختند . حق داشتند چون تو مثل مردم عادی تنها و بدون محافظ و ملازم و همراه حرکت می کردی و لباست به سادگی فقیرترین مسلمانان بود . اما وقتی یکی از مردم گفت : او امیر مومنان است، به سرعت دنبالت دویدند و پشت سر شترت حرکت کردند تا از برکت حضور تو بهره ببرند . چند قدمی بیشتر نرفته بودند که ایستادی و با لبخند پرسیدی : " آیا کاری دارید ؟ "گفتند " نه . فقط می خواستیم در رکاب شما باشیم . " تو چهره ات محکم شد و مصمم فرمودی : " پس برگردید . زیرا که همراهی پیاده با سواره باعث تباهی سوار و مایه حقارت پیاده است ." ( با الهام از "امام علی صدای عدالت انسانی"- جرج جرداق) علی جان ! وقتی تلاش های مزورانه بعضی از مدعیان مقدس نما را در عرصه قدرت طلبی می بینیم ، چگونه بار سنگین این سخن تو را بر شانه های درد مند دل برتابیم؟ آن گاه که حکومت بر دنیا را با کفش بی ارزش خود مقایسه می کنی و می گویی : " به خدا سوگند ! این یک جفت کفش برای من از امارت و خلافت بیشتر ارزش دارد . مگر این که بتوانم حق کسی را بگیرم یا ظالمی را سر جایش بنشانم . " علی جان ! هر کس نداند یا نخواهد که بداند، تو خوب می دانی آنان که بشریت را از بشارت حکومت تو محروم کردند، نه تنها به تو که در حق تمام بشریت در همه عصر ها و به همه نسل ها ستم کردند. این حقیقت را چه زیبا و شیوا بیان می کند آن تنها یادگار پیامبر خدا (ص) حضرت فاطمه زهرا (س) آن گاه که در بستر بیماری با نوایی رنجور و ضعیف در حضور زنان مدینه قسم یاد کرد که : " به خدا سوگند ! اگر پای در میان می نهادند و علی را بر کاری که پیغمبر بر عهده او نهاده می گذاردند ، آسان آسان ایشان را به راه راست می برد . و حق هر یک را به او می سپرد . چنان که کسی زیان نبیند و هر کس میوه آنچه را که کشته است، بچیند . تشنگان عدالت از چشمه معرفت او سیراب و زبونان در پناه صولت او دلیر می شدند . اگر چنین می کردند، درهای رحمت از زمین و آسمان بر روی آنان می گشود . اما نکردند و به زودی خدا به کیفر آنچه کردند، آنان را عذاب خواهد فرمود ." ...و آیا هنوز ما در آتش این عذاب نمی سوزیم ؟!!! علی جان ! هرچه از زلال کوثر تو می نوشیم، تشنه تر می شویم . اما چه کنیم که این مقال ظرفیت این زمزم زلال را ندارد . پس برای حسن ختام و ختم کلام قطراتی از زلال گوارای سخنت را می نوشیم : -- هر که به زمان تکیه کند، به زمین می خورد . -- عدل مایه زنده بودن احکام است. -- مسئولیت کاری را که در آن تخصص ندارید، برعهده نگیرید . -- حکمت را از هر کس برای تو آورد، بگیر . بنگر به آنچه می گوید، نه بدان کسی که می گوید . --- آزادگی از مکر و حیله پاک است. -- آرا و افکار مردم را به هم ضمیمه کن . سپس نزدیک ترین آن ها را به صواب و دورترینش را به شک و گمان برگزین . -- از گفتار حق یا مشورت عادلانه خودداری نکنید . زیرا من خویش را در آن مرحله فکر نمی کنم که دچار خطا و لغزش نگردم . -- آگاه باشید ! که مبادا دیگران را کوچک بشمارید و خود را از نظر عقیده و اندیشه از دیگران برتر و بالا تر بدانید . چرا که این امر از تکبر و غرور بر می خیزد و نتیجه آن جز شکست چیزی دیگر نیست. ---------------------------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید وبه دوستان معرفی فرمایید: telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 6 تير 1395

| 5:13 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

رمضان؛فصل سبز دعا

رمضان ؛ فصل سبز دعا ------------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ---------------------------------------- بهار از راه می رسد . نه تنها بهار خاک که بهار افلاک. نسیم بهار رمضان نه تنها حیات بخش گل هاست که روان آفرین دل هاست . رمصان بهار دل است و سرچشمه فضایل . نسیم آن خوشگوار است و شمیم آن مشکبار . در کوله بار هر لحظه صد انبان عطر عشق نهفته و صد غنچه معطر شوق شکفته است . نسیم بهار آفرین رمضان بسیار نرم خیز است و مشکبیز . زیرا از چمن زار بهشت برخاسته است . رمضان فصل سبز دعاست . در رمضان از حنجره هر پنجره آوای تلاوت قرآن می تراود و عطر آن در کوچه ها جاری است . گل تکبیر بر شاخساران گلدسته ها می شکفد و رایحه معطر آن در سطح شهر می پیچد . از ساقه های تُرد دُعا جوانه های سبز راز و شکوفه های سرخ نیاز در حال رویش است . رمضان فصل دل های طوفانی است و دیدگان بارانی .فصل پنجره های نورانی است و حنجره های آسمانی . رمضان موسم شکوفایی نیلوفرهای نیایش است و کوکب های همایش . در رمضان معراج حراج است و دل ها ،سرای سراج است. چه مهربان اند شب های رمضان و چه رخشان اند کوکب های آن . مهتاب بر هودج سیمین خود می نشیند و از شاخسار دیدگان گل بوسه می چیند . رمضان فصل چکیدن دل هاست از دیده ها و موسم تراویدن تسبیح است از گلوی پدیده ها . در رمضان با تپش آیینه ، آبگینه دل ها می شکند و حرارت سینه ها برودت کینه ها را آب می کند . در رمضان غنچه های مشکبار بر لب های روزه دار رشک می برند و بر این حسرت اشک می بارند . مروارید شبنم در هر صبحدم شاهد این غم و گواه این ماتم است . در این ماه میهمانان خدا بر سر سفره " رضا " از چشمه نور، شراب طهور می نوشند . مست از می " الست " بر سر پیمانه صفا پیمان وفا می بندند . با ملایک دوشادوش گام بر می دارند و نوشانوش جام می زنند . دلدادگان در معبد زمردینِ " مرابطه " نفس را تهذیب و ضمیر را تادیب می کنند . معبدی که بر چهار ستون لعلِ « مشارطه » ، یاقوتِ « مراقبه » ، عقیق « محاسبه» و برلیان « معاتبه» استوار و افراشته است . بال های دعا دل را از قفس کینه و قفسه سینه رهایی می بخشد و او را سبک تر از رویا و لطیف تر از نسیم صبا تا خلوتگاه خورشید به پرواز در می آورند . سرود سپید سحر ترانه سبز رهایی است برای زنجیریان خاک . هر سفره افطار سکوی مطار است برای پرواز به افلاک . چه دلپذیر است سر بر دامان رمضان نهادن و شکوه خدایی را نگریستن و اندوه جدایی را گریستن . فرارسیدن ماه مبارک رمضان، بهار تلاوت قرآن، فصل عروج به قلل رفیع عرفانی و ماه معراج به مدارج آسمانی را به پَرسوختگان شمع رسالت و دلدادگان مکتب امامت تبریک و تهنیت می گویم . پیراستن دل از خارهای رذایل و آراستن آن به گُل های فضایل مبارک باد ! التماس دعا ! ----------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 17 خرداد 1395

| 8:48 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

مهدی پرچمدار عدالت

مهدی(عج) پرچمدار عدالت --------------------------------------------- و نرید ان نمن علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین (قرآن کریم) ---------------------------------------------- ای عصاره عطر همه گل های محمدی ! مشام جان ها - بیزار از همه گنداب های مکاتب - در انتظار قدوم عطرآگین توست . ای خاستگاه صدها خورشید و ای زادگاه عشق و امید ! ای سرچشمه نور و ای آبشار سرور ! دنیای تاریک ما چشم انتظار طلوع حیات آفرین توست . شیرینی همه شهدها در کلامت و شفای همه دردها در پیامت. فروغ حیات در نگاه تو و بشریت ، چشم به راه توست. اي مايه فيض رب و اي سرمايه مكتب ! بيش از هزار سال است كه از فراق مي سوزيم و با زهر هجر مي سازيم و با جور و جمود و جهل مي ستيزيم . اي عدالت جاويد و اي مظهر اميد ! صدها سال است كه اميد وصال سيماي بي مثال تو ، تفنگ ستيزمان را قدرت مي بخشد و جنگ صلح آميزمان را نصرت . اي محرم حرم و اي كوبنده ستم ! چه سيلي هاي سرخي كه در اين سال هاي سياه ستم بر گونه هايمان نواختند و چه آتش هايي كه «سران»مان افروختند و چه ستون هایی که از «سران» مان افراختند ! چه گوهرهای اشکی که بر گونه های یتیمانمان غریبانه غلتید و چه ستاره های سرشکی که از دیدگان مادرانمان بر زمین چکید ! چه بلورهای بغضی که در حنجره جوانانمان شکست و چه سروهای راست قامتی که در خون نشست ! چه سورهایی که سوگ شد و چه سروهایی که به گور رفت ! ای معزالاولیاء و ای مذل الاعداء ! مگر نمی شنوی صفیر سرخ گلوله های سرکوبگران سرمست را که گل های نو شکفته را پرپر می کنند؟! مگر نمی بینی سموم مرگ آفرین طاغوت های زمان را که در سراسر زمین ، ساقه هاي ترد نهال نوپاي حق طلبان را درهم مي شكنند ؟! مگر آوارگان فلسطيني و ... جز درگاه تو پناهي و جز سايه پرچم عدالت تو جايگاهي دارند ؟! هنوز از زخم فلسطين خون در دل جام و زهر هلاهل در كام داريم كه اندوه ديگر ستم ديگان قلبمان را به خون مي كشد و جانمان را به جنون ! اما.... اي طراوت همه سبزه ها و اي صلابت همه صخره ها ! به داغ دل لاله ها و اشك زلال ژاله ها سوگند ! تا مطلع الفجر ظهورت و استشمام عطر حضورت ، نه تسليم ياس مي شويم ، كه شكفتن ياس وجودت را ايقان داريم و نه فريب دشمن را مي خوريم ، كه ظهور قريب تو را ايمان داريم . زمزمه زلال زمزم انتظار را به دمدمه ضلال دم به دم نمي فروشيم و طراوت كار و حلاوت پيكار در راه طهارت انتظار را به جان مي خريم . مهدی جان! تو قلب قبيله قبله ای و سرو قامت اين قبيله. ای جاری جاوید و ای مظهر امید! اي پيام آور دشت لاله هاي سرخ! قدم بر ديده ما نه، صفا بر سينه ما ده! طلوع فر فروزان فقاهت و شمس درخشان ولایت، پرچمدار عدالت و الگوی قداست، مکمل رسالت و متمم امامت، مهدی آل عصمت و طهارت بر شما و همه منتظران حکومت قسط و عدالت مبارک باد. ----------------------------------- #شفیعی_مطهر -------------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 2 خرداد 1395

| 4:12 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

زادروز فرخنده امام حسین(ع)

زادروز فرخنده امام حسین (ع) مبارک باد ! ------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ----------------------------------- "الا ترون ان الحق لا یعمل به*و ان الباطل لا یتناهی عنه* فلیرقب المومن فی لقاء ربه حقا حقا*فانی لا اری الموت الا السعاده* و لا الحیاه مع الظالمین الا برما* آیا نمی بینید که به سخن حق عمل نمی شود؟ و از انجام باطل جلوگیری نمی گردد؟ پس دز چنین وضعی حقیقتا روح مومن مشتاق پرواز به سوی پروردگارش است. بنابر این من اینک در مرگ جز سعادت و نیکبختی نمی بینم . و زندگی با ستمگران را جز نکبت و شوربختی نمی دانم ! حسین(ع) ای سردار « سپاه سپیده» ! و ای سالار« به خون تپیده» ! ای طلایه دار سرخ « شفق » و طلیعه سپید « فلق » ! زنگار انحراف اموی را با فواره خون جوانانت « زدودی » و شعر بلند شهادت را با گلواژه های ایثار« سرودی » . تو با خون یارانت فراخنای افلاک را « ستاره باران » کردی و پهنای خاک را « گلباران » . دریا را در « وسعت » تحقیر کردی و آسمان را در « رفعت » . سپیده را در « عصمت » به پیکار خواندی و سپیدار را در « حشمت » . سرو را در« قامت » خجل کردی و کوه را در « استقامت ». چشمه سار را « ایثار آموختی م و ایثار را با « ثار آمیختی » . حجم وسیع کلمات را در ستایش خود به « تنگنا » کشاندی و واژه ها را به « ژرفنا ». تراوش نوش سخنانت شهد را « شرمنده» کرد و سخنوران را « بنده ». جهاد آزادی بخش تو ستمدیدگان را« عزت بخشید » و ستمگران را « زهر ذلت چشانید» . « شیفتگان شراب وصل را شهد شهادت» نوشانیدی و ، فریفتگان سراب جهل را شرنگ مرگ » . با نبرد شکوهمند خود « مستکبران را ذلیل » کردی و « مستضعفان را جلیل » . « زندگی با ذلت » را مرگ دانستی و « مرگ با عزت » را زندگی . حیات جاودانه را در آینه مرگ شرافتمندانه « یافتی » و مشتاقانه به سویش « شتافتی » . زندگی را پیکار در راه اندیشه نامیدی؛ اندیشه ای که ریشه در کوثر رلال داشته، زلال وحی « می نوشد » و کلام رب « می نیوشد» . « قائدین را الهام » می بخشی و « قاعدین را قیام ». بر شهیدان« سرور»ی و بر سروران ،« رهبر» . ای اسوه پاسداران و ای الگوی سرداران ! روز ولادت تو روز پاسدار است و شهادت تو جلوه گاه ایثار . فرخنده زاد روز امام حسین علیه السلام خجسته باد ! ------------------------------- برای دیدن دیگر آثار این قلم به کانال تلگرامی «گاه گویه های مطهر»بپیوندید : @amotahar
موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 21 ارديبهشت 1395

| 10:52 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

زیبایی های حج

زيبايي هاي حج

نگاهی به مناسک حج به بهانه عید قربان

نوشته:#شفیعی_مطهر

كعبه آن سنگ نشاني است كه ره گم نشود

حاجي احرام دگر بند ببين يار كجاست؟

حج ، آیینه تمام نمای« اسلام» است و لحظه لحظه آن دارای« پیام» است .

حج ، یافتن «آمال » است و روی برتافتن از «امیال».

هویت انسان چون«صفر»، هیچ و پوچ است . در حج ، خدای احد و واحد است که به این صفرها هویت می بخشد . «صفر»ها بدون «یک»، هیچ اند و با «یک=خدا»همه چیز .

حج ، «کندن» است و« آکندن» . «کندن»« دِل» از« گِل» و« آکندن» جان با زلال جانان .

حج از« انسان وابسته»، «مسلمان وارسته» می سازد .

حج ، زنجیرهای وابستگی را از پر و بال «می گشاید» و او را برای اوج گرفتن در آسمان پاکی ها «می آراید» .

عید قربان نه یک «روز» ، که یک« راز» است . راز این روز ، «خود » دادن و «خدا »دیدن است .

آنان که زلال سپیده را در جام« سحر می نوشند» ، زمزمه خلوت یار را از زمزم «ساغر می نیوشند» .

با حبیب عارفانه« راز» می گویند و عاشقانه «نیاز» می جویند .

بر آستان آفتاب و آستانه محراب ، سبد سبد ستاره شوق« می بارند» و سبو سبو باده عشق «می گسارند».

شام را با قیام به بام (بامداد) می رسانند و بام را با صیام ، به شام .

شام را با «شعف »می آغازند و بام را با «هدف» .

به گاه ملال با دل رام و ضمیر آرام در پرنیان آرامش« می آرامند» و در هنگام اشتغال ،برای تلاش معاش «می خرامند».

شبانگاهان در چشمه سار مهتاب تن« می شویند» و از نهال نماز ، یاسمن نیاز «می بویند» .

در «میقات» اخلاص ، لباس وابستگی را از بر می کَنَند و «احرام» وارستگی را به بر می کُنند .

در زلال « زمزم » شوق، «وضو می سازند» و در آذر «آرزو می گدازند» .

تا نگردي آشنا زين پرده رازی نشنوي

گوش نامحرم نباشد جاي پيغام و سروش

اگر «اعتکاف» در «کعبه حجاز» را نمی توانند ، «طواف » «کعبه راز» را می دانند . کعبه حجاز را از سنگ و«گِل» می دانند و کعبه راز را از جان و« دِل ».

آن کعبه ساخته ابراهیم «خلیل» است و این پرداخته رب «جلیل» .

حاجیان ، خانه خدا را می طلبند و اینان خدای خانه را . آنان با ناز می روند و اینان با پرواز .

«مروه» معرفت را با «سعی» و همت از «جفای جان می پیرایند» و به «صفای جانان می آرایند» .

از «قصور» خود ناخرسنداند و به «تقصیر» پای بند .

این گونه اند که «سعی» شان مشکور است و «ذنب»شان مغفور .

آن كه با ما سر سودا سَپُرد

نيست لايق كه دگر جا نگرد

هست آيين دوبيني ز هوس

قبلة عشق يكي باشد و بس

در وقوف ، واقف می شوند و در «عرفات» ، عارف .

در «مشعر» ، شعور را تکریم می کنند و «شعائر» را تعظیم .

(ذلک و من یعظم شعائرالله فانها من تقوی القلوب –حج ،33)

در «منای یار »، دل را از« مونای اغیار» می زدایند و به مینای دلدار می آرایند .

از زاری و ذلت در برابر طاغوت ننگ دارند و بر اهریمنان زور و زر و تزویر سنگ می بارند .

شیطان را «رجیم» می دانند و یزدان را ، «رحیم» .

در قربانگاه« نیاز» ، حرص و« آز »را سَر می بُرند و کرکس نفس هوسباز را ، پَر .

با قربانی این شاهین از «غربت زمین» می رهند و به «قربت رب العالمین» می رسند .

ز منجلاب هوس‌گر برون نهي قــــدمي

نزول در حــــــرم كبــــريا توانـــي كـــــرد

‎اگر به آب رياضت برآوري غســـــــــــلي

همـــــه كدورت دل را صفا تواني كــــرد

اگر زهستي خود بگذري يقين مي‌دان

كه عرش و فرش و فلك زير پا توانــي كرد

در عرصه ملکوت ، پر و بال می افشانند و در حریم لاهوت ، «بال» را هم «وِبال» می دانند .

طعم زندگی را از «ملاحت فکر» می گیرند و طعام را از «حلاوت ذکر» .

قرب ني بالا و پستي جستن است

قرب حق از قيد هستي رستن است

با این ، عشق را «در می یابند» و با آن به سوی معشوق« می شتابند» .

عروس فکرشان برخاسته از «باور بِکر» است و آراسته به« زیور ذِکر» .

هستی را با نگاه «نماز »می نگرند و با قلم «راز» می نگارند .

در نگاهشان نماز ،« سُرور سپیده» است و «نور دیده» .

با نماز« می زایند» و با نماز «می زیَند» . با نماز جان می گیرند و با نماز می میرند .

"قل ان صلوتی و نسکی و محیای و مماتی لله رب العالمین "

به آب توبه از زمزم وضـــــــــو كن

به چشــم دل به صاحب خانه رو كن

مواظب باش اينجا كوي يار است

ز شوقش جان و دل‌ها بي قرار است

چو پروانه به گرد شمـــع جــــانان

به گاه طوف بگــذر از ســـر و جـــان

بخواه از قاضي الحاجات حاجــات

بـــــرون آور ز دل دســـت مــناجـــات

در نماز از «غربت دنیا» می نالند و برای «قربه الی الله »می بالند .

از نماز «پر و بال» می گیرند و« شور و حال» .

این بال و حال ، پروانه «خروج از فرش» است و « عروج بر عرش» .

عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست

اجزای وجودم همگی دوست گرفت

نامی است ز من بر من و باقی همه اوست

مسلمان حج گزار که در «میقات» وارستگی ، لباس وابستگی را از تن کنده و دل را از عطر دلدار آکنده ، جان را در زلال عشق جانان شسته ، کعبه عشق را نه با پای گِل ، که با بال دل « طواف» کرده ، با «سعی»خود از «صفا»ی جان به «مروه» جانان پر کشیده ، اینک در «منا»ی عرفان ، اسماعیل جان را «قربان » و «شیاطین»روزگار را «سنگباران» می کند .

در عرفات ، نهال عرفان به برگ و بار« می نشیند» و انسان را به تامل« می نشاند» .

در عرفات ، خون سبز عرفان در رگ های سرخ انسان، سرود سپید ایمان می سراید .

حج گزار در محراب عبادت یار ، عبودیت قامت دلدار را قامت می بندد و قائمه حیات را به اقامه مناجات می پیوندد .

در «منی» ، رشته وابستگی حج گزار به دنیا باریک تر و به خدا نزدیک تر می شود . در «مشعر»، شور و شعور را به هم می آمیزد و ابشاری از عشق و عرفان بر دشت دل فرو می ریزد .

حج گزار در قربانگاه منی ، نه تنها گلوی حرص و آز ، که آرزوی نفس دغلباز را نیز می برد .

عید فرخند قربان ، اوج عشق و عرفان بر همه آزادگان جهان مبارک باد!

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : پنج شنبه 2 مهر 1394

| 6:16 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

جئشش خون لاله در میدان ژاله

جوشش خون «لاله» در میدان «ژاله»

اینجا میدان ژاله است ، ميدان يورش «رجاله ها» بر لبخند« لاله ها».

اينجا ميدان رويارويي رگبار« تير» است بر گل نغمه هاي «تكبير».

اينجا نمايشگاه عظيم «شرافت بشر» است در برابر« شرارت شر» .

اينجا محل انتشار عطر «توحيد» است از لب هاي شكوفه هاي« شهيد» .

اينجا فرودگاه تندرهاي «شور و نشور» است از بلنداي« مناره هاي نور» .

اينجا ميدان مصاف «دنائت» است با« مناعت»

و عرصه تاخت و تاز عصاره «عداوت و قساوت» است بر اسوه هاي« استقامت و سخاوت» .

اينجا صداي شكستن بلور بغض ها فضا را« انباشته»

و پرچم هاي خشم و خروش بر فراز گلدسته هاي قيام« برافراشته» است.

در اينجا هديه سرخ گلوله هاي سرب« شاهي» براي قلب هاي عاشقان« الهي» ، لحظه ها را« خونين» و ثانيه ها را «عطرآگين» كرده است .

در اينجا گل «قرب الهي» با نسيم« سرب شاهي» شكفته مي شود و غنچه« قرابت» با شميم «شهادت» .

در اينجا سينه سُرخان «عاشق» در زُلال خون« شقايق» پَر مي شويند و خون چكان تا خلوتگاه خورشيد پَر مي كشند .

در اينجا سنگيني بار فاجعه ، پشت واژه ها را «مي شكند» و حجم وسيع مصيبت ، گستره گسترده كلمات را« مي آگند».

در اينجا آن قدر «بذرهاي جمال» در دل خاك« نهفت» كه نمي دانم فردا - در بهار آزادي - چقدر «گل هاي كمال» بر فراز خاك خواهد« شكفت» ؟!

چه «طراوت ها »كه به« غارت» رفت ! و چه« لطافت ها» كه گرفتار «شقاوت» شد!!

در يوم الله هفده شهريور ۵۷ فرياد " استقلال ، آزادي ، جمهوري اسلامي " با خون شهيدان« رنگين »شد و با شميم عشق ،« عطرآگين».

در هفدهم شهريور ۱۳۵۷ تظاهرات ميليوني آزادي خواهان مسلمان در ميدان ژاله (شهدا) به وسيله مزدوران گارد شاهي به خون كشيده شد و عده بسياري از هم ميهنان ما به شهادت رسيدند . گرچه سيماي اين جمعه را سياهي ستم شاه سياه كرد - جمعه سياه - ولي روي ديگر اين سكه ، سرخي خون شهيدان بود كه اين روز را به نام " جمعه خونين " در تاريخ ثبت كرد .

ضمن گرامي داشت ياد سرخ شهيدان به خون خفته هفده شهريور ، موفقيت و پيروزي همه رهروان راه سبز شهيدان و رسانيدن كلام و ابلاغ پيام اين عزيزان را از درگاه خداوند متعال و معبود لايزال مسئلت دارم .

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 18 شهريور 1394

| 6:55 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

دل دیدنی های شهر سرب و سراب(1) حفظ وحدت با نفی وحدانیت

دل دیدنی های شهر سرب و سراب (۱)

سال هاست كه از شهر هرت ،رويت ها داشتم و روايت ها نگاشتم ؛ از اين شهر شهير و دیار تزویر ، قصه ها نوشتم و غصه ها سرشتم ؛ اما هماره در اين انديشه بودم كه بر اين ديار همجوار و حصار انحصار گذري و سفري در عرصه مجاز و قلمرو غماز داشته باشم.

اكنون فرصتي ديدم و سفري را آغازيدم . اين دفتر سفرنامه من است از اين شهر شگفت انگيز و ديار رنگ آميز ؛ شهري سيراب از سرب و سراب و تشنه جرعه اي از آفتاب !

حفظ«وحدت» با نفی «وحدانیت»

من شهری را دیدم که برای ایجاد وحدت ، مردم را قالب گيري! مي كردند

و براي حفظ اين وحدت يك دستگاه ماشین چمن زني اختراع كرده بودند كه هر كس قد و اندازه فكر و انديشه اش بيشتر رشد مي كرد و از ديگران فراتر مي رفت،

سرآمد او را مي بريدند تا وحدت كاملا حفظ شود.

هر روز صبح در اين پادگان فكري همه انديشه ها را به خط مي كردند و فرمانده شعورها با يك فرمان نظامي : از جلو نظام !! همه انديشه هاي متجاوز از حد و حدود را مشخص مي كرد و به دست تيغ ماشين جمن زني مي سپرد!

...و بدین سان با نفی«وحدانیت»،«وحدت»را برقرار می کردند!!

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي دل دیدنی های شهر سرب و سراب

تاريخ : شنبه 6 تير 1394

| 10:16 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

بهارآفرین

بهارآفرین

معلم نه تنها خود بهار ،که بنانش بهارآفرين است و شميم بیانش ، عطرآگين.

در طول زمان و عرض زمین ،این گام هاي استوار معلم هاي فكور و انديشمند است كه قلل رفيع دانش ها را درنورديده و گل ستاره را از گلزار كهكشان چيده اند.

معلم و استاد فرمانرواي ملك علم و حكمت، و امير ولايت فرزانگي و فضيلت است.

معلم با كوله باري از شكوفه هاي شعور و انباني انباشته از نواله هاي نور، شادمانه در ارگ اردیبهشت و بر اريكه سرشت تكيه زده، از گام هايش جوانه هاي علم مي رويد و از شاخسار نگاهش شكوفه هاي حلم مي شكفد.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 16 ارديبهشت 1394

| 7:25 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

شکوفایی دانش

شكوفايي دانش و پويايي كاوش

خورشيد، گل زردي است كه بر سينه معلم آويخته اند

و ستارگان، دانه هاي گوهري است كه در دامانش ريخته‌اند.

زیرا معلم اندیشیدن را می آموزد .

...و انديشه ، سرمايه و درونمايه هر گونه كاوش و پژوهش است .

شكوفايي دانش، ريشه در پويايي كاوش دارد.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 15 ارديبهشت 1394

| 6:45 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

فرشته فروزان

فرشته فروزان تعلیم و تربیت

من معلم را فرشته فروزان تعلیم و تربیت در ميان هاله اي از فكر و فضيلت دیدم

که بر سریر سبز اردیبهشت نشسته،

از قيد من و ما رسته،

در دستي جوانه هاي سبز آزادي دارد

و در دست ديگر شكوفه هاي شور و شادي.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 14 ارديبهشت 1394

| 6:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

اندیشه یا اندیشیدن؟

اندیشه یا اندیشیدن؟!

بار دیگر موکب زرین اردیبهشت بر سینه سپید سرنوشت نمایان شد.

من معلم را مهر فرازنده فرهنگ ،فروزنده بر سپهر آذرنگ دیدم.

او با خوشه های زرین حکمت، آبی بلند آسمان معرفت را آراست.

انديشه، نوري تابان است و انسان بدون آن كوري ناتوان است.

...و معلم اندیشیدن را می آموزد نه اندیشه را.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 13 ارديبهشت 1394

| 5:23 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

قواعد آزادی

قواعد آزادی

امام علی(ع) : « من قصر عن احکام الحریه اعید ال الرق».

« هر کس از قواعد آزادی پیروی نکند، او را به بردگی خواهند کشید.»

فرخنده زاد امیر بیان و الگوی آزادمردان امام علی(ع) و روز پدر مبارک باد!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : شنبه 12 ارديبهشت 1394

| 6:12 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

علی را بنگر!

علی را بنگر !!

صدف کعبه لب گشود و اسوه یگانه ، دردانه جاودانه و حقیقت ولایت را به جهان هستی تقدیم کرد .
ای رهرو راستین !
اگر می خواهی سرو حقیقت را در بالنده ترین قامت تماشا کنی ،
اگر دوست داری که خورشید فروزان ولایت را در درخشان ترین فروزش به نظاره بنشینی ،
اگر می خواهی که آسمان فضیلت را در زیباترین تجلی بنگری ،
اگر مشتاقی که کوه استقامت ر ا در استوارترین سیمایش تماشاگر باشی ،
اگر آرزو داری جرعه ای از زلال ناب ترین چشمه ساران عرفان " کوثر " بنوشی ،
اگر طالب تماشای تندیس قدسی و والاترین عروج انسی در رساترین صورت هستی ،
اگر می خواهی به حقیقت یاور غمدیدگان و مددکار ستمدیدگان باشی ،
...و اگرمی خواهی معنی عدالت ، مفهوم حریت ، تبلور فتوت ، تجسم مروت ، عصاره فضیلت و مقام والای خلیفه اللهی را یکجا و همه و همه را در بلندای قامت یک انسان بنگری :
علی را بنگر !!

زادروز فرخنده امیر مومنان علی علیه السلام و روز پدر بر همه حق اندیشان و سبزکیشان مبارک باد.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : جمعه 11 ارديبهشت 1394

| 7:8 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر انسانی رسالتی دارد

هر انسانی رسالتی دارد

من هیچ گاه آرزو نکردم که «ای کاش جای کس دیگری بودم!»؛

زیرا هیچ وقت نتوانستم خود را نبینم و توانمندی ها و ناتوانی های خویش را در انجام رسالت خویش نادیده بگیرم.

بنابراین هر انسانی« رسولی» است و برای رسالت خود« اصولی» دارد.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : پنج شنبه 10 ارديبهشت 1394

| 10:6 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

باادراک ترین جلوه جان

باادراک ترین جلوه جان

من ذهن انسان را هراسناک ترین جای جهان و باادراک ترین جلوه جان دیدم؛

زیرا همه شناخت های موهوم و توهمات شوم در اینجا شکل می گیرند و شمایل می پذیرند.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 9 ارديبهشت 1394

| 15:16 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

من چرا باید ماندگار شوم؟

من چرا باید ماندگار شوم؟!

من در برابر ذهن خود پرسشی جانگزاتر و دغدغه ای دلرباتر از این ندیدم که:

«چرا پس از تو باید از تو یاد کنند؟»

برای زنده ماندن نام در بین انام چه گامی برداشتی و برای رفاه و رستگاری بشریت چه بذری کاشتی؟!

برای انسان ها چه دردی را درمان و چه مشکلی را آسان کردی؟

اثري نيک ببايد به جهان ورنه چه سود
به جهان آمدن و رفتن و از ياد شدن

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 8 ارديبهشت 1394

| 6:11 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

انسان؛مسکین خاک یا فرنشین افلاک؟!

انسان ؛مسکین خاک یا فرنشین افلاک؟

من انسان را موجودی تنوع طلب و جویای عیش و طرب دیدم،

او دوست دارد چون پرندگان در اوج سپهر به پرواز درآید و بر سینه صحرا تاخت و تاز کند ؛

در دل زمین چون خزندگان لانه بسازد و بر بلندای درختان چون پرندگان آشیانه برافرازد....

اما نه پرواز بر اوج و نه شنا بر میانه موج ،هیچ کدام نمی تواند روح پژوهنده و روان توفنده او را رام کند و آرام سازد؛

زیرا روح و روان تشنه او تنها در بهشت کمال و در جوار جمال ابدیت می آرامد و در سایه سار رضون الهی می آساید.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 7 ارديبهشت 1394

| 6:40 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

فانوس کور یا اقیانوس نور؟

فانوس کور یا اقیانوس نور؟!

من فانوسی کور که نه،بل اقیانوسی نور را دیدم؛
فانوسی که پس از عمری جانسوزی و نور افروزی ،دامن مهر گسترده و دل به سینه سپهر سپرده ،
عمری در دل تاریکی ها درخشیده و اینک جوجکان بی پناه را پناه بخشیده است!
من همه کتاب زندگی را در سیمای زنگارگون و آرامش و سکون او خواندم!

....و به او می گفتند: « معلم »!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 6 ارديبهشت 1394

| 6:48 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

نفی آزادی انسان،نفی انسانیت اوست

نفی آزادی انسان، نفی انسانیت اوست

من قرنی را دیدم که کرامت انسان به عنوان آخرین و پیشرفته ترین پیام انسانی می رفت تا پایان تاریخ تلخ بشریت را رقم زند.

زیرا انسانیت انسان به کرامت اوست و کرامت انسان آن گاه تبلور می یابد که انسان بتواند آزاد بیندیشد و آزاد اندیشه هایش را بیان کند.

بنابراین نفی آزادی انسان به مثابه نفی انسانیت اوست!

..و من در این قرن دیدم که کاهنان مزدور با سلاح زور،

به نام کار ارشادی، فرشته آزادی را

در پیش پای انگاره های زمین و بتواره های زمان قربانی می کنند!!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : شنبه 5 ارديبهشت 1394

| 7:0 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

انسان های سبزکیش ونیک اندیش

انسان های سبزکیش و نیک اندیش

من انسان های سبزکیش و نیک اندیش را چون گل های قالی همیشه شاداب و هماره در حال شباب دیدم؛

اینان نه از چیده شدن می هراسند و نه از بریده شدن!

نه از دشنام دگم اندیشان می پژمرند و نه از آلاام ابلهان می افسرند!

زیرا هماره بی نیاز از آب تملق اند و آفتاب تعلق!

خود چشمه آب مهر اند و سرچشمه آفتاب سپهر.

بی دریغ می تابند و بی تبلیغ می شتابند.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : جمعه 4 ارديبهشت 1394

| 9:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

شخصیت نوین

تخریب بنای دیرین برای بنای شخصیت نوین

من در زندگی خود بسا دوستانی را دیدم که بنای شخصیتم را فروریختند

و پیمان ها و پیوندهای خود را از هم گسیختند.

از این شکست ها آموختم که برای بنای شخصیتی نوین باید بنای دیرین را درهم کوبید.

هر بنای کهنه کآبادان کنند

نه که اول کهنه را ویران کنند؟ (مولانا)

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 2 ارديبهشت 1394

| 7:3 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

از ریشه تا اندیشه

از ریشه تا اندیشه

من نیمکت های چوبین را پربارتر از درختان سنگین دیدم؛

درختان از ریشه می نوشند و نیمکت ها از اندیشه.

آن ها ریشه در خاطر خاک دارند و اینان اندیشه در افلاک؛

درختان از سیال انهار طراوت می گیرند واینان از زلال آموزگار.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 1 ارديبهشت 1394

| 7:39 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

سقوط بالنده

سقوط بالنده!

من سقوط قطره باران و دانه برف رقصان را نه پایان پایایی که آغاز پویایی و شکوفایی دیدم؛

زیرا برف و باران با سقوط خود،زمین را طراوت می بخشند و زمان را لطافت ؛

بنابراین دانستم که برای انسان با اراده هر سقوطی می تواند آغاز صعودی بی اندازه و مقصودی تازه باشد.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 31 فروردين 1394

| 6:37 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

ناسازگاری کرامت انسان با استبداد

ناسازگاری کرامت انسان با استبداد

من شهریاری را دیدم که از لوح هستی شهروندان ،واژه« کرامت» را می زدود و گوهر« عزت» را می ربود،تا ناگزیر در معبد قدرت تعظیمش کنند و تکریمش نمایند.

فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْماً فَاسِقِينَ(زخرف،54)

فرعون ( برای ادامه خودکامگی خود ) قوم خویش را فرومایه و ناآگاه بارآورد ( و آنان را در سطح پایینی از فرهنگ و رشد فکری نگاه داشت ) و ایشان هم از او فرمانبرداری و پیروی کردند . آنان قومی فاسق ( و خارج از اطاعت فرمان خدا و حکم عقل ) بودند .

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 30 فروردين 1394

| 5:58 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

کوپن کرامت و کالای حقارت

کوپن کرامت و کالای حقارت!

من مردمی را دیدم که در صف های طولانی کوپن کرامت را می دادند و کالای حقارت می گرفتند!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : شنبه 29 فروردين 1394

| 6:56 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

شکستن بت و پرستش بتواره

شکستن بت و پرستش بتواره!

من مردمی را دیدم که بت ها را می شکستند،اما بتواره ها را نیایش می کردند!

...و من در تاریخ بشر تراژدی غم انگیزتر و خردستیزتر از این ندیدم که هی مرتب تکرار می شود و استمرار می پذیرد!

چه نمایش جانسوزی است بر پرده گستره تاریخ بت شکنی چند باره و پرستش بتواره!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : جمعه 28 فروردين 1394

| 17:11 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

برتری طلبی

برتری طلبی!

من شهریاری را دیدم که وزین و فرنشین بود و می خواست کاخش از همه کاخ ها بلندتر باشد.

...و چون نمی توانست کاخی بلند و قصری شکوهمند بسازد،ناگزیر فرمان داد تا دیگر برج های رفیع و خانه های وسیع را خراب کنند!

(شفیعی مطهر)

تِلكَ الدّارُ الآخِرَةُ نَجعَلُها لِلَّذينَ لا يُريدونَ عُلُوًّا فِي الأَرضِ وَلا فَسادًا ۚ وَالعاقِبَةُ لِلمُتَّقينَ﴿سوره قصص،۸۳﴾
(آری،) این سرای آخرت را (تنها) برای کسانی قرارمی‌دهیم که اراده برتری‌جویی در زمین و فساد را ندارند؛ و عاقبت نیک برای پرهیزگاران است!

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 26 فروردين 1394

| 6:12 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

جرثومه های حقارت

جرثومه های حقارت!!

من فرمانروایان خودکامه را افرادی حقیر و شایسته تحقیر دیدم ؛
در حالی که آنان خود را نه تنها همسنگ خورشید که شایسته هر تمجید می پنداشتند و دیگران را برده می انگاشتند!!
اینان جرثومه های حقارت اند و اسطوره های شرارت!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 19 فروردين 1394

| 6:49 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

پرواز لایزال

پرواز لایزال بی پر و بال!

من انسان بی پر و بال را شایسته پرواز لایزال دیدم ؛

بنابراین فهمیدم که باید پرواز كنم آن گونه كه مي‌خواهم و گرنه پروازم مي دهند آن گونه كه مي‌خواهند!

در حقیقت نه «پرواز»م می دهند،که« پرتاب »م می کنند!!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 18 فروردين 1394

| 9:28 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

انسانیت انسان

انسانیت انسان!

من شنیده ام که روزانه هزاران انسان به دنیا می‌آیند...

اما انسانیت را در حال انقراض می بینم!

اگر انسانیت بمیرد،انسان ها اشباحی روان اند که در عالم حیوان تبلور می یابند!

در حالی که در عالم معنا« انسان » در حال زوال است و « انسانیت» ،لایزال!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : شنبه 15 فروردين 1394

| 9:5 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

باور امکان در رگذر مکان

« باور امکان »در « رهگذر مکان»

من فراموشی و نادانی را مشکل امروز خود دیدم!

زیرا هر پروانه گاهی فراموش می‌کند که زمانی کرم بوده است

و کرم هم نمی‌داند که روزی به پروانه‌ای زیبا بدل خواهد شد...

پس بکوشیم «باور امکان» را در«رهگذر مکان» جا نگذاریم و از «بستر زمان» جا نمانیم!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 11 فروردين 1394

| 7:57 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

بی دل و دو دل

بی دل و دودل!

من شرط دل دادن را، دل گرفتن دیدم، و گرنه همواره یکی بی دل می‌شود و دیگری دو دل!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 10 فروردين 1394

| 7:20 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

نوجویی و نوپویی!

نوجویی در گروی نوپویی!

من ديوانگي را در این دیدم که مسیر پیشین را بپوییم ،ولی نتیجه نوین را بجوییم.

هماره ادامه همان رفتار و رفتن در همان مسیر استمرار ،ما را به همان نتایج تکراری و هدف های انحصاری می رساند !

همواره نوجویی در گروی نوپویی است!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : یک شنبه 9 فروردين 1394

| 8:9 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

هر کسی باید خود«کس» باشد

هر کسی باید خود«کس» باشد

گاهی برای رسیدن به کسی آن قدر دویدم ،که دیگر نه در خود نفسی برای ماندن دیدم و نه کسی را برای خواندن !

بنابراین دانستم که باید خود «کس» و برای دیگران«فریادرس» شوم.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : شنبه 8 فروردين 1394

| 7:51 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

پگاه نو با نگاه نو

پگاه نو با نگاه نو

من آن گاه که روزهای تکراری زندگیم را خط زدم، خود را کودکی چند ساله‌ و جامعه را جمعی مچاله دیدم!

بنابراین فهمیدم که هر پگاهی نو را با نگاهی نو باید آغاز کرد!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : جمعه 7 فروردين 1394

| 18:22 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

تحویل سال یا تحول در حال؟

تحویل سال یا تحول در حال؟!

من ميمنت و مباركي هر سال را نه وابسته به تحويل سال ،كه دل بسته به تحول در حال دیدم؛

زيرا سرچشنه هر خوشبختي تحول در حال است،نه تحويل سال.
سالي سرشار از شادي و شگون و روزهايي مبارك و ميمون براي شما و خانواده محترمتان آرزومندم.

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : چهار شنبه 27 اسفند 1393

| 7:3 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

ما مرگ مزرعه را به تماشا نشسته ایم؟!

ما مرگ مزرعه را به تماشا نشسته ایم؟!!

من حاصل عشق مترسک به کلاغ را، مرگ مزرعه دیدم!

آنان که باید از ارزش ها پاس بدارند و ارزشمندان را سپاس گزارند،

اگر لغزیدند و از حقیقت ترسیدند،

آن گاه حق در پای باطل ،و فضایل به جای رذایل قربانی می شود!

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : سه شنبه 26 اسفند 1393

| 7:4 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

لزوم همزیستی با انسان ها

لزوم همزیستی با انسان ها

من هرگاه ،هر چه بیشتر احساس تنهایی می کردم، احتمال شروع یک رابطه احمقانه را در زندگی خود بیشتر می دیدم!

بنابراین فهمیدم که ما انسان ها باید خلق و خویی پیدا کنیم که بتوانیم با انسان ها خو ، و از جمعیت نیرو بگیریم.

طبعی به هم رسان که بسازی به عالمی

یا همتی که از سر عالم توان گذشت

(شفیعی مطهر)

موضوعات مرتبط: قطعه ادبي

تاريخ : دو شنبه 25 اسفند 1393

| 6:41 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 71 صفحه بعد