#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 804) 

از « دم » تا « بازدم »! 

من « گوهر حقيقت » و « جوهر طریقت » را 

نه در « دریای توفندگی » که در « ژرفاي زندگي » ديدم . 

احساس كردم بايد حقيقت زندگي را دريافت 

پيش از آن كه مرگ، حقيقت ما را دريابد. 

« فرصت شناخت » و « مهلت پرداخت » 

از « لمحه میلاد » است تا « لحظه میعاد » .

از « پگاه برگ » تا « شامگاه مرگ »، 

« به سرعت می گذرد » و « حسرت به جا می گذارد»!

« فرصت محدود » است و « مرگ،مشهود »؛

« رسالت،سنگین » است و « بِطالت،در کمین »؛

گویی فرصت عُمر از « دمی » است تا « بازدمی »؛

مبادا « از دَمی بگذریم » و « بازدَمی را فُروگذاریم»! 

#شفیعی_مطهر

-------------------------

طریقت : روش،مسلک،مذهب،سیرت،روش اهل صفا و سلوک

پرداخت : آراستگی و آرایش و جلادادن

لمحه: یک بارنگریستن،با شتاب به چیزی نظرکردن

میعاد: زمان و مکان وعده کردن،وعده گاه مرگ(در اینجا)

بِطالت: بیکاری،ولگردی

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 794) 

 « پَریدن بی پَر » و « بالیدن بی بال »!

من زندگي را چون « شمعي فروزان » در میان « جمعی پریشان » ديدم 

كه گاه بايد آن را « سوخت » تا نوري « افروخت » .  

« فرزانگان سوزمند » و «  فرهیختگان ورجاوند »؛

خود را « می سوزند » تا دیگران را « بسازند».

آنان بر سقف شب « قندیل بلور می آویزند»

و در رگ هایش « نیل نور می ریزند ».

شب ستیزان « پَر » را برای « پَریدن » می خواهند 

و « بال » را برای « بالیدن »،

اما چه کنند آن گاه که « پَر »شان را « شکسته اند » 

و « بالِ »شان را « بسته اند»؟!

کدام پرنده « بی پر، پریده » و « بی بال ،بالیده »؟!

ولی در این شهر « پَریدن بی پَر » 

و « بالیدن بی بال » را باید آموخت! 

بی بال و پر پریدن رسم تبارِ ماست

این سوز و سازش ما عمری است کارِماست

 #شفیعی_مطهر

-----------------------------

وَرجاوَند : بلندپایه، ارجمند، برازنده،نیرومند

قندیل : مصباح، چراغ آویز،مشعل

نیل : رود نیل در مصر

بالیدن :نموکردن، رشدکردن، بزرگ شدن، تناورگشتن  

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 784) 

« سوختن » برای « ساختن »! 

من خود را چون « چوبی نحیف » و « كبريتي ضعیف » ديدم 

که برای « استمرار بهره ورری » و « انتشار روشنگری »

گاه باید همه « تار و پودم را بسوزم » و همه « وجودم را برافروزم »، 

تا بتوانم « زمانی کوتاه بِدَرَخشَم » و « زمینی سیاه را نوربَخشَم »

آری،در این « شهر شهیر » و « دَهر تزویر »،

برای « سر افراختن » باید « دل افروخت »

 و برای « جهان ساختن » باید « جان سوخت »!

#شفیعی_مطهر

----------------------

نحیف: لاغر،نزار،ضعیف

شهیر:  مشهور،معروف ،نامور،نامی

دهر : روزگار،زمان دراز 

سرافراختن: سرفرازی،سربلندی

افروختن: روشن کردن،روشن کردن آتش یا چراغ

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 477) 

ما ز بالاييم و بالا مي رويم ...

من « رود روان » را ديدم كه « خرامان و بی امان » « مي گذشت»

و « كوه فرازمند » و این « بشکوه سربلند » را تنها « مي گذاشت ». 

« كوه نستوه » با « دنیایی از اندوه »: گفت:

اي « رود روان » و ای « خشم آلود خروشان »! 

« به کجا چنین شتابان » و « چرا خزان و خیزان »؟

كجا از من « چکادی سربلندتر » و « بنیادی فرازمندتر » مي يابي؟ 

رود پاسخ داد:

ما ز بالاييم و بالا مي رويم     

ما ز درياييم و دريا مي رويم  

(مولانا،غزلیات دیوان شمس)

#شفیعی_مطهر

------------------------------

بِشکوه : باشکوه،دارای شکوه،باشوکت و هیبت

خزان : خزنده،درحال خزیدن(در اینجا صفت فاعلی)

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 764) 

« کاری بزرگ » و « ابتکاری ستُرک »

من خود را چون « درختي كُهن » و « نهالی تَهمتَن »ديدم 

كه « تبرها بر ريشه ام نواختند » و « اخگرها بر انديشه ام افروختند»، 

  اما با همه « توش و توان کوشیدم » و چه بسیار« زهرِ بُهتان نوشیدم » 

تا توانستم « پايدار بمانم » و بر همه « بوم و بر ، بر و بار، برافشانم ». 

« کوشش در صحرای کویر » و « پویش با پای در قیر »،

« یاد، در روزگارِ فراموشان » و « فریاد، در دیارِ خاموشان »، 

« کاری بزرگ » است و « ابتکاری ستُرک »؛

امّا برای « سبزماندن » و « برگ و بارافشاندن»،

ناگزیر باید این « درگاه را گشود » و این « راه را پیمود»!

#شفیعی_مطهر

-----------------------

تَهمتَن : تنومند،تناور،قوی جُثّه،نیرومند

بوم و بر: سرزمین،زمین،جا،ناحیه،شهر

بر و بار: میوه،ثمر

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

    #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 744)   

« لحظه های پُربار » و « لمحه های ماندگار »

من بسیاری از افراد را چون « قطار شهر بازي » 

در « استمرار سفر مجازی » دیدم ،

که با « بودن در کنارشان » و « شنودن گفتارشان » لذّت می بریم ،

ولي با آنان نه به « هدفی والا » ،

بل که به « شَعَفی گذرا » می رسیم!

بیاییم « لحظه ها را پُربار » و « لمحه ها را ماندگار » کنیم!

هر لحظه « مرواریدی ناب » و « نویدی از آفتاب » در بردارد.

بیاییم « ایّام را قدر بدانیم » و « اغتنام را بر صدر بنشانیم »!

#شفیعی_مطهر

------------------------------

شَعَف: شیفته شدن،خوشدل شدن،خوشحال شدن،شادمانی

لمحه: یک بارنگریستن،با شتاب به چیزی نظرکردن

اغتنام :غنیمت شمردن،غنیمت دانستن چیزی

شما را چشم در راهم در 

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(468)   
 

هر « کُهَنی » ،« کُهنه » نیست!

من « دو لنگه دَرِ حیاط » را نگاهبان « بساط انبساط » دیدم . 

گرچه « کهنه و قدیمی » اند،امّا « صامت و صمیمی »اند! 

و گر چه گاهی « گیر » و زمانی « جيرجير »مي كنند، 

امّا  هنوز « مردانه » و « بی بهانه »، 

دست در دست يكديگر « نهاده » و با روی « گشاده »

« خانه را پاس مي دارند» و « آشیانه را حسّاس می انگارند». 

 بنابراین دانستم که هر « کُهَن » ،« کُهنه » نیست!

بل که چه بسیار « پدیده های کُهَن » و « گُزیده های سخن»،

که « گذار زمان » و « گذر زمین » 

آن ها را « نمی فرساید»، و بر ارزششان « می افزاید »! 

#شفیعی_مطهر

------------------------

بساط : ایوان،صُفّه،چیز گستردنی مانند فرش

انبساط : بازشدن،گسترده شدن،گشاده رویی،شادی

صامت: ساکت ،خاموش

شما را چشم در راهم در :

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 674)

  کتاب،« دریای دُرّ » است و « سرای تفکُّر »

من « برگ‌های کتاب » را چونان « گُلبرگ های آفتاب » دیدم 

که روح ما را از « دنیای دَیجور یلدایی » به دریای نور و روشنایی » پرواز می‌دهد. 

« سینه کتاب »،« گنجینه ناب » است؛

گنجینه ای که در طول « اعصار و قرون » توسط « اعیان عیون » فراهم آمده است. 

کتاب، «سخنگویی سختکوش » است  و « خوشخویی خاموش ».

کتاب،« گنجینه معرفت » است  و « آیینه حکمت ».

کتاب،« یاری مهربان » است در « دیاری درخشان ».

کتاب،« حنجره ای گویا » است و « پنجره ای مصفّا » .

کتاب،« دریای دُرّ » است و « سرای تفکُّر » .

کتاب،« ستون فرهنگ است » و « ارغنون شباهنگ »!

#شفیعی_مطهر

---------------------------

اعیان : شخصیت های بزرگ و شریف

عیون : جمع عین ،بزرگان،نخبگان

ارغنون: نوعی ساز،ارگ

شباهنگ: مرغ سحر،مرغ سحرخوان،بلبل،ستاره صبح

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 664)

« مهرِ فروزان » بر سینه « سپهرِ دوران » 

من « ساعت های فَعّال » و « تقویم های روز و ماه و سال » را دیدم . 

با خود گفتم :« مجالی که به بطالت » و « سالی که به جهالت » گذرد، 

چه نيازي به « شمارش ايام » و « گزارش صبح و شام »؟!

« عمر انسان » ،جویباری است « گذران » !

هر قطره اش را « باید نوشید» و برای درک هر لحظه اش « باید کوشید».

« فرگشت دوران » و « بازگشت زمان »،

« امیدی ایده آل »،اما « آرزویی محال »است!

« زمین در گذر » است و « زمان در گذار »،

« نونهالان می بالند » و « کهنسالان در زوالند»!

خوشا کسی که هر لحظه عمر را « دریابد»

و چون « مهرِ فروزان » بر سینه « سپهرِ دوران » « بتابد »!

#شفیعی_مطهر

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(465)   
 

« حیله طَنّاز » یا« وسیله پرواز » ! 

من « دنیاخوارانی پَست » و « سرمستانی هَوَس پرست » را دیدم 

که جز « سنگِ گور » و « ننگِ نفرت و نفرین و نفور » با خود نبردند. 

دنیا نه « مایه وَبال » ،که « سرمایه کمال » است.

در راه صعود به « قُلّه کمال » و « حُلّه جلال »،

دنیا « ابزار سعادت » است ،نه « افسار اسارت »!

در پویش از « خاک تا افلاک » و از « دَرَک تا ادراک »،

دنیا « وسیله پرواز » است ،نه « حیله طَنّاز »!

خوشا آن که « دنیا را شناخت » و آن را با « رویا درنباخت »

و با این « ابزار و خِشت » ،« ساختار سرنوشت » را « ساخت »!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

نُفور :رمیدن،بیرون رفتن،دورشدن 

وَبال: سختی ،عذاب،سوء عاقبت

حُلّه : جامه،لباس نو،جامه بلند که بدن را بپوشاند

دَرَک : نهایت گودی و قعر چیزی مثل دریا،ته دوزخ

ادراک : درک کردن،دریافتن،دررسیدن،پی بردن،فهمیدن

طَنّاز: شوخ و پُرناز،مسخره کننده،فُسوس کننده

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(464) 
 

 « بام های کوتاه » و « حُکّام دُژآگاه »! 

من « سقف هايي كوتاه » را بر « ستون هايی سياه » استوار ديدم 

كه جز « كوتوله هاي پَست » و « مُزدوران دنياپرست » در زير آن نمي گنجيدند. 

« سَروقَدان آزاده » و « رادمردان دلداده » 

در زير اين « بام هاي حقیر » و « دام های تحقیر » 

يا بايد « بي سر بِزيَند » ،يا بر آستان سركشان « سر بسايند ».

تا « سقف های کوتاه » بر « سرهای آگاه » « سایه گستر »است،

اميد هر گونه « رُشد و رَشاد » و « رشادت و ارشاد » « بي ثمر » است.

این « سروهای ناز » و « سرهای سرافراز » است  

که نه « بام های کوتاه » را برمی تابند و نه « حُکّام دُژآگاه » را!

#شفیعی_مطهر

 --------------------------------

بِزیَند: زندگی کنند

رُشد: از گمراهی به راه آمدن،پایداری در راه راست،نمُوّ و بالیدگی و ترقّی

رَشاد: به راه راست رفتن،ایستادگی و پیروزی

رَشادت: دلیری،دلاوری،شجاعت

ارشاد: راهنمایی، رهبری،هدایت کردن

حُکّام : حاکمان،فرمانروایان

دُژآگاه: بداندیش،بددل،بدخو،تندخو،نادان،بی تربیت

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 634) 

 « رفتار زیبا » یا « رُخسار فریبا »؟!

من هرگاه سیمای خویش را در آیینه ، زيبا ديدم؛ 

كوشيدم تا با كارهاي زشت آن را « نیالايم ».

...و چون روزي ديگر سيماي خود را زشت ديدم؛ 

كوشيدم تا با كارهاي زيبا آن را « بيارايم ». 

آنچه همواره شخصیت انسان را از « زشتی ها می پالاید » 

و به « زیبایی ها می آراید»، 

« رفتار زیبا » است ،نه « رُخسار فریبا »! 

#شفیعی_مطهر

----------------------

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 462) 

 « دل و دلبر » یا « سر و سَروَر»؟! 

من ماري را ديدم با « تَنی تناور »و « بدنی دو سر »!

گویا چون با يك سر نمي توانست « مشاکِلِ چیده » 

و « مسائل پيچيده » هزاره سوم را 

« عقلاً تحليل » و « عُرفاً تعلیل »كند!! 

  ناگزیر سری ديگر نيز برآورده بود!

چقدر افسوس خوردم بر حال « ملّت هايي خسته » با « افکاری بسته»

كه همه « زحمتِ کاویدن » و « همّتِ انديشيدن » 

و نیز « نعمتِ تفكّر » و « مُوهبتِ تدبُّر »

و همچنین « سرشت » و « سرنوشت »خویش را 

« بی خبر بُرده اند » و به يك « سر سپُرده اند »!! 

آن هم « سري سركش » با « زباني از آتش »!!

آنان از یک « سر »، « سَروَر » « ساخته اند»

و همه « کشور » را بدان « سَروَر » « باخته اند»!

اگر « آفرینشگرِ حکیم » در آفرینشِ « بشرِ فهیم »

برای هر « دلی »،« دلبری آفریده »،

برای هیچ « سری »،« سَروَری برنگزیده »! 

#شفیعی_مطهر

-------------------------- 

مشاکل : مشکل ها، کارهای سخت و دشوار

چیده: برگزیده،چیزی جداشده از میان چیزهای دیگر 

تعلیل : علت ذکرکردن، علت و سبب امری را بیان کردن

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotaha

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(461)  

« تَناهی تَوَهُّم » و « آگاهی مردم » ! 

من « رَخشی رَخشان » و « آذَرَخشی درخشان » را دیدم  

که چون « شمشیری آخته »، برکشیده از « نیامی گداخته »بود. 

این آذَرَخش نور » با همه « شَرَر و شور » 

« به حِدّت می گداخت » و بر پیکر سرد و سیاه شب « به شِدّت می تاخت ». 

او شوكت شب را « مي شكست »، اما بنيانش را « از هم نمي گسست». 

زیرا شكست واقعي برای « شب سياه » تنها در « پرتو پگاه » رخ می نماید. 

بنابراین دانستم آنچه پشت « شب تیره » و « بولَهَب چیره » را می شکند،

نه « شهاب واهی »،که « آفتاب آگاهی » است! 

و آنچه « بیداد را زبون » و « استبداد را سرنگون » می کند

« تَناهی تَوَهُّم » است و « آگاهی مردم » ! 

#شفیعی_مطهر

------------------------

آذَرَخش : برق،صاعقه

آخته:برکشیده،برافراشته،بیرون کشیده شده

حِدََّت : تیزی،تندی،برندگی،خشم،غضب

تَناهی: به نهایت رسیدن،پایان یافتن،بازایستادن و بس کردن

تَوَهُّم: گمان بردن،وهم داشتن،به گمان افتادن،خیال و گمان کردن 

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 604)

« بهشتی برین » و « سرنوشتی شیرین »

من زائري را دیدم نه در « خیال آسایش » ،که در « حال نيايش » 

و نه در « کنار دریا » ،که در « غار حرا » و بر فراز « دیار خدا »!

نمي دانم او از خدا چه مي خواست؛ 

اما مي دانم خدا او را « می پیراست » و از او « مي خواست » 

تا در این « دنیای دون » و « سرای آزمون » 

با « عزّت و آزادگي » و « بصیرت و برازندگی » زندگي كند.

او نه در « افلاک نمادین » ،که در این « خاک فُرودین »

باید « بهشتی برین » و « سرنوشتی شیرین » بسازد!  

زیرا نه تنها « سرنوشت مشهود »،که « بهشت موعود »  

نیز « ساختنی » و « پرداختنی » است،

نه « اهدایی » و « سودایی »!  

#شفیعی_مطهر

--------------------------

پیراستن: برش دادن،تراش دادن،بریدن و کم کردن زیادتی برای خوش نماکردن چیزی

فُرودین: زیرین،پایینی،پست تر

پرداختن: جلادادن و آراستن ،ساختن،مرتب کردن

سودا : معامله،داد و ستد،خرید و فروش

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(459) 


 

« پاسداری » و « سپاسگزاری »!

 من چه بسیار « سلمان ها » و « سلیمان ها »

و حتی چه« رونالد ريگان ها » را ديدم 

كه پس از « مرگ و ممات » و افتادن واپسین « برگ حیات » 

چقدر آنان را « بزرگ می نمودند » و « سترگ می ستودند »!

نه تنها در « عَلَمِ تنديس » ، كه در « عالَمِ تقديس ».  

در حالی که « نهال ارزندگی » تنها از « زُلال زندگی » سقایت می شود.

خدمات انسان های بزرگ را نه در « آستان ممات » که در « دوران حیات »

باید « پاس داشت » و « سپاس گزاشت »!

#شفیعی_مطهر

-----------------------

عَلَم : رایت،پرچم،نشان،نشانه 

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

   #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 458)

« جمعی بسوزیم » تا « شمعی برافروزیم »!

من « مناری از نور » و « آبشاری از سرور » را دیدم 

که از « گداز مِهرِ پگاه » و از « فراز سپهرِ سیاه »

بر دامن « دشت های سَتَروَن » و « گُلگشت های اهریمن » 

« بی دریغ و بِشکوه » از « ستیغِ کوه »

« نور فرومی ریزد » و با « زور می ستیزد ». 

او « آورنده پیام های امید » است و « درهم شکننده اوهام و تردید »....

اما نه «کلامش در گوش ها » اثر می کند و نه « پیامش در هوش ها » ؛ 

زيرا « گوش ها سنگین از باده بیداد » است        

و « هوش ها حزین از افاده استبداد»!

خفتگان در « گور گناه » اند و بیداران « سر در آخور رفاه »!

 « سرها اسیر بالش » است و « باورها درگیر چالش »!

خفتگان « خاموش » اند و بیداران سرگرم « نوشانوش »!

در این  شهرِ « سرب و سراب » و « شُرب شراب »

برای « رهایی از شوخه زور » و « شکوفایی شاخه شعور »،

« باید جمعی بسوزیم » تا « شاید شمعی برافروزیم »!

#شفیعی_مطهر

----------------------------

منار : جای نور،جای روشنایی،گلدسته

گداز: گداختن،گدازش ،ذوب

مِهر : آفتاب،خورشید

سَتَروَن : نازا،عقیم،نازاینده

افاده (در فارسی): تکبّر،خودبینی و خودنمایی

شوخه : پلیدی

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(456)   

« اَلَمی گدازان » و « جهنّمی سوزان »! 

من ملّتی را دیدم که « تلخند را نوش » 

و « لبخند را فراموش » کرده اند. 

آنان خنده را یا در « خواب » می بینند، یا در « قاب ». 

از« در و دیوار شهر » و « حصر و حصار دهر » 

« غم می جوشد » و « ماتم می خروشد»! 

« رُخسارها همه پژمُرده » است و « عِذارها همه افسُرده »!

« رفتارها ،خشن » است و « گفتارها،موهن »! 

« خُشونت، نمادِ زرنگی » است و « رُعونت، نمودِ فرهنگی »!

اگر خنده ای دیده می شود،نه « لبخند شادی » ،که « تلخند شَیّادی » است!

لبخندها « تحمیلی بر لب ها » است، نه « تحلیلی از مکتب ها»!

گویی « همه مردم  شهر » با « همه قُوّت و قَهر » 

« دست به دستِ هم داده » و « پای شکستِ هم ایستاده »اند ،

تا « اَلَمی گدازان » و « جهنّمی سوزان » برای همدیگر بسازند!!

#شفیعی_مطهر

--------------------------

دهر : روزگار بی اول و بی آخر،زمان دراز،زمانه

عِذار: رخسار،چهره

موهن: ضعیف کننده ،سُست کننده، خوارکننده

رُعونت : نادانی،کم عقلی،سُستی،یاوه سرایی 

نمود : نشان،نشانه

قهر : چیرگی،غلبه

اَلَم : درد،رنج

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 455)

« دریای آب » یا « غوغای حُباب »؟!

من « صابون زبون شوینده » و « دریای نیلگون خروشنده » را دیدم 

که اولی بر اثر « آب » و دومی بر اثر « شتاب » ،کف بر دهان برمی آورد.

حجم عظیم کف ، « باد و بُروت » است در « بیداد برهوت ». 

كف،« كوهي است،اما از حُباب » و « شكوهي است،اما از سراب ». 

بنابراین دانستم که هیچ گاه از « کوه قُدرت » و « شکوه شُوکت » نهراسم!

آن چه اصالت دارد « دریای آب » است،نه « غوغای حُباب »! 

#شفیعی_مطهر

--------------------

زبون :ناتوان، عاجز، خوار، زیردست

باد و بُروت: غرور ، نخوت،خودبینی

شُوکت : فَرّ و شکوه،قوه و قُدرت،جاه و مرتبه

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 454) 

« لال گفتن » و « زلال شکفتن »!

من در « بازار بزُرگ زندگی » و « ساختار ستُرگ ارزَندگی » 

  « کالایی ارزان تر از لبخند » و « نوایی گران تر از نیوَند » ندیدم.   

لبخند پنجره ای است گشوده به « باغ ریاحین رحمت » و « چراغ زرّین مرحمت »!

لبخند زبانی برای « لال گفتن » است و بیانی برای « زلال شکفتن »! 

با پر و بال لبخند می توان از « شوخه شور » به بلندای « شاخه شعور » پرواز کرد.

لبخند،« کلید بهشت » است و « امید به سرنوشت ».

مبادا که با « پندار پلید » این « گُلزار امید » را « بفرساییم»

و « گُلِ لبخَند » را با « گِلِ تَلخَند » « بیالاییم»!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------

نوا : اسباب معاش، خوراک و توشه ،سروسامان

نیوند : فهم و ادراک

شوخ(شوخه): چرک

شور :آشوب،غوغا و فریاد،فتنه،هیجان و آشفتگی

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(453)  

 « قَدر شناسی» و « غَدر هراسی »  ! 

من « گُواهی » « صادق تر از آب » 

و « نگاهی » « عاشق تر از آفتاب » ندیدم. 

آب ،« سیمینه ای صاف » و « آیینه ای شفّاف » است 

که واقعيت ها را « مي نماید» 

و آفتاب براي همه « پديده هاي دَیجور » ،

« شعر نور و سرور » « مي سراید».  

آب و آفتاب « نمودهایی مُنوّر » و « نمادهایی روشنگر»ند،

که جز « حقیقت را نمی جویند» و جز « واقعیت را نمی گویند»

من نه تنها « آب و آفتاب » که همه « آفریده های ربّ الارباب » را 

« بی کم و کاستی »،« آیه های راستی » یافتم؛

اما تنها موجودی که می تواند « حقایق را وارونه » 

و « دقایق را واژگونه » نشان دهد،انسان است!

انسان می تواند « عالی ترین نبوغ » و « خیالی ترین دروغ » را تجلّی بخشد!

زهی افسوس برای کسی که خود را « قَدر نشناسد» و از« غَدر نهراسد » !

#شفیعی_مطهر

----------------------------

می نماید : نشان می دهد

 دقایق : نکات دقیق،نکته های باریک،امور غامض

 غَدر : خیانت، بی وفایی، مکر و فریب

از غَدر نهراسد: از خیانت و فریبکاری نپرهیزد

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 451) 

هر که « ژرف تر »،« کم حرف تر »!

من « بزُرگ ترین بیماری » و « ستُرگ ترین شرمساری » را 

برای « جوان پرشور » و « انسان مغرور » در این دیدم 

که نه « سوادِ گُفتن » داشته باشد و نه « استعدادِ شنُفتن ». 

« آفرینشگر بشر » و « گزینشگر خیر و شر »

به انسان دو « گوش شنوا » داد و یک « زبان گویا »!

یعنی « بیشتر بشنود » و « کمتر بگوید»

و چون « دانای خموش » « سراپای گوش » باشد! 

که هر کس « برازنده تر »،« شنونده تر »!

و هر کس « ژَرف تر »،« کم حَرف تر »

هنرِ گوش،شنیدن « گفتار سکوت » است،نه « انفجار باروت»!

#شفیعی_مطهر

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(450) 

باروری باورها

من زندانیان را دیدم با « حیله های حِرمان »، 

ولی در پشت « میله های زندان » . 

من آنان را « کنجکاوانه نگریستم » و « غمگنانه گریستم »!

اما آنان مرا «رِندانه دیدند» و « شادمانه خندیدند». 

...و من درماندم که آیا زندان آن سوی میله هاست یا این سوی آن؟! 

زندان هر « وجود زنده » و « موجود برازنده » 

جایی است که در آن « فریادهای خُفته » و «استعدادهای نهفته» را 

بتواند « آزادانه عیان سازد» و «بی بهانه بیان آغازد»!

جامعه آزاد،جامعه ای است که در آن « داور » ها « دادور » باشند و

« باور » ها ، « بارور »!

و انسان آزاد کسی است که بتواند با موازین منطقی نظرِ « داور » را « باور »

و « باور» های خود را « بارور » کند!

#شفیعی_مطهر

 -----------------------------------

دادور : دادگر، عادل

حیله: قدرت و توانایی،(در فارسی به معنی مکر و فریب)

حِرمان: بازداشتن،بی روزی،نومیدی

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(449)   

« رمز رفعت » و « راز موفّقيّت » 

من « رمز رفعت » و « راز موفّقيّت » در زندگی را ، 

نه « داشتن امکانات » و « انباشتن ثمرات » دیدم ، 

بل که « مکانت در بی مکانی » و « مُکنت در بی امکانی » را  

بهترین « نُقطه قُوّت » و برترین « نُکته قُدرت » یافتم .   

هنر انسان تلاشگر « آبادی در کویر مرارت » و « آزادی از زنجیر اسارت »است!

تجلّی تلاش در شناکردن در جهت « خلاف رود » « به سوی صعود»است،

و گرنه هر« پَرِ کاه بی افاده » و هر « هرزه گیاه بی استفاده » ،

هر « ماهی مُرده » و هر « گیاهی پژمُرده »

همسوی « جریان آب » به سوی « هرزاب » می روند!  

#شفیعی_مطهر

--------------------------

مکانت: پایگاه، منزلت،مقام

مُکنت: قدرت، توانایی، نیرو، توانگری

نُکته: نقطه سیاه در روی چیزی سفید یا نقطه سفید بر روی یک چیز سیاه،مسئله دقیق

مرارت: تلخی،سختی، مشقّت

صعود: بالارفتن،برآمدن،برشدن

افاده: فایده دادن،فایده رساندن،(در فارسی به معنی تکبّر و خودبینی)  

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 448) 

« عصر سنگ » و « مردم بی فرهنگ »!

من « آدمیان دیرین » و « انسان هاي نُخُستين » را ديدم 

كه « از جفا مي خروشيدند »

و تنها « براي بقا مي كوشيدند» .

...و چه « شباهتی شگفت آور» و « مشابهتی جلوه گر » ديدم 

بين « انسان های عصر سنگ » و « مردمان بی فرهنگ »!

 انسان هاي زیر« ستم و استبداد» و مردم تحت « بیداد و انقیاد » 

گر چه در دوران پسامدرن هزاره سوم زندگی می کنند؛

اما تا آن گاه که « بیداد را تحمّل » و با « استبداد تعامُل »می کنند،

همچنان در « فقر می زیَند » و « فقیر می زایند»! 

 آن چه توسعه و تحوّل می آفریند « نگاه نو » است،نه « پگاه نو »!

#شفیعی_مطهر

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 447) 

« داوری » و « دادوری »!

من تنها کسی را که دیدم همواره مرا « نُخُست » 

با دیدی « دُرُست »ارزیابی می کند، خَیّاطم است؛ 

زيرا هر بار پس از « تحقیق » و اندازه گرفتن « دقيق »، 

با « قیاس مناسب »برايم « لباس متناسب »مي دوزد ؛ 

اما ديگران با « خیالات پریشان » و بر « قامت گمان »  

با « احساسی از آمال » ،« لباسی از خیال » بر اندامم مي پوشانند.

ای کاش همه ما چون « خَیّاط » با دیدی « مُحتاط » 

پیش از هر« سازه » نخست « اندازه »می گرفتیم!

بیاییم پیش از هر « داوری » کمی « دادوری » کنیم! 

 #شفیعی_مطهر

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(446)  

« واپسین منزلگاه » و « آخرین پناهگاه »  

من در گورستانی « متروک » جمجمه ای را دیدم « مفلوک » ، 

هر چه برایش « گریستم » و بدان « نگريستم »، 

نفهميدم که این کاسه سر « خودكامه اي خطير » است يا « بينوايي فقير»؟ 

بنابراین دانستم که « واپسین منزلگاه » و « آخرین پناهگاه » 

برای هر « شاه و فقیر » و هر « صغیر و کبیر » ،

هر « زشت و زیبا » و هر « پارسا و پریسا »همین جاست!

#شفیعی_مطهر

----------------------------

جمجمه : استخوان سر،کاسه سر

 پارسا :پرهیزگار،پاکدامن،زاهد

پریسا : افسونگر

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(445)  

«شوق رهایی» از « طوق مینایی»

من ماهيي را ديدم « زندانی تُنگ » 

که با « زبانی گُنگ » سرود رهایی را می سرود!

او با وجود « بینوایی » به هر « بهايي »، 

با « کمال تنهايي » « مي کوشید»

و « زلال رهايي » را « مي نوشید ».  

  «شوق رهایی» از این « طوق مینایی»لحظه ای او را آرام نمی گذاشت.

بیچاره هر لحظه با « سرگردانی می رمید»، 

ولی « آنی نمی آرمید »!

بنابراین دانستم هیچ « زندانی اسیر » و « قربانی تحقیر »

هر چند خود را « بیچاره » و زندانبان را « پتیاره » ببیند ،

نمی تواند امید رهایی از « کف » بنهد و از « هدف» بازماند !

نباید هیچ گاه شوق رهایی را « فراموش » کند

و چراغ امید در دلش « خاموش » شود.

#شفیعی_مطهر

------------------------

رمیدن : رم کردن،ترسیدن و گریختن

پتیاره: زشت و مهیب،بدکار ،اهریمنی،اهریمنی که در پی آزار مردم یا تباه ساختن چیزهای خوب و آثار نیکوست 

طوق: گردنبند،حلقه،وسیله اسارت

مینا : آبگینه،شیشه،تُنگ شیشه ای

شما را چشم در راهم در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(444) 

« جوان مُوَلِّد » یا « انسان مُقَلِّد »! 

من زمان را چون موم « نرم و مطیع »

و چون پهنه آسمان « گرم و وسيع » دیدم 

در دست های کسانی که « ژرف می نگرند » و « شگرف می اندیشند»....

و چه بسیار « افراد واداده » و « آحاد بی اراده » را دیدم 

چون « موم، نرم و تسلیم » و چون « سَموم، گرم و سقیم »

که در « چنبره زمان، اسیر» و در « گردونه زمین، زمينگير » بودند.

زمان در چیره و چنبره « جوان های مُوَلِّد » است، 

نه « انسان های مُقَلِّد »! 

#شفیعی_مطهر

--------------------------

شگرف: عجیب،طُرفه،نیکو و خوش آیند،کمیاب و بی نظر در خوبی و زیبایی

واداده: شُل،ول شده

سَموم: باد گرم،باد زهرآگین ،باد خفقان آور

مقدمتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(442)   

« حصار مودّت » و « سایه سار محبّت »

من درخت را « نماد بزرگواری » و « نمود نیک انگاری » دیدم؛

زيرا حتّي به تَبَر - دشمن بزرگ خود -« تكيه گاه »

و در سايه سار لطف خود « پناه » مي دهد. 

درخت را « سنگش می زنند » و « دَنگش می افکنند»

اما او « نیوه سنگ » را با « میوه آذرنگ » پاسخ می دهد!

بیاییم چون درخت در برابر « آفتاب تموز سختی ها» 

و « اضطراب جانسوز بدبختی ها»

همه را در « حصار مودّت » و « سایه سار محبّت » خود پناه دهیم.

#شفیعی_مطهر

------------------------- 

دَنگ :آلت شالی کوبی

نیوه: خروش

آذرنگ: آتش رنگ،روشن

تموز: تابستان ،موسم گرما،در عربی ماه هفتم

مقدمتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

   #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(440)  

« خطوط زندگی » و « سقوط ارزندگی »

من در نوشتن « مشق زندگی » و « سرمشق ارزندگی » 

هرگاه احساس کردم که به « آخر خط » و « بستر شط » رسیده ام، 

همان جا نقطه اي « گذاشتم » و « گذشتم » 

و به سر خط بعد« برگشتم ».  

زیرا نه « خطوط زندگی » « نُقطه پایان » دارد  

و نه « سقوط ارزندگی » ، « سُلطه زمان »!   

#شفیعی_مطهر

------------------------

شط: کرانه رود،رود بزرگ

مقدمتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(439)  

« ساز شکسته » و « آواز دلخسته »!

من« افراد دل شكسته » و « اوتاد از دنیا وارسته » را 

تنها كساني ديدم كه شيطان را « شكستند» 

و قید و بندهای وابستگی را « از هم گسستند».

 شيطان هميشه در رویارویی با « دل شكستگان دلسوخته » 

و « وارستگان لب دوخته » است 

که نه تنها « شکست »،که به « بن بست »می خورد.

دل ،سازی است که چون « شکست » و از هستی « رَست »،

« بیشتر می نازد » و « بهتر می نوازد».

#شفیعی_مطهر  

----------------------------------

اوتاد: پیشوایان و بزرگان طریقت ،عارفان،پارسایان

مقدمتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(438) 

 نماز ،« لال گفتن » و « زلال شکفتن »

من نماز را پنجره اي ديدم گشوده از  « آخور آشیانه » به « آخرت جاودانه » . 

نماز ،« خروش دریای درون » است در « گوش دنیای بیرون ».

نماز ،« فریاد رهایی وجود » است از « انقیاد وضع موجود »؛

نماز ،« رهایی از زمین » است و « تنهایی در زمان ».

نماز، ناله « زندانی خاک » است در فراق « آژمانی افلاک ».

نماز،« شعر بلند رهایی » است از « قفس نژند تنهایی ». 

نماز،« شکوفایی شوق پرواز » است به سوی « ملکوت راز ».

نماز ،« لال گفتن » است و « زلال شکفتن ».

نماز،پلی از « رنگین کمان تابناک » است افراشته « از خاک تا افلاک ».

نماز،پرواز از « شوخه شور » است بر بلندای« شاخه شعور ».

نماز،« شعله شوق جنان » است از « آتشفشان جان ».

نماز،پیوستن « قطره ها به دریا»است و اتّصال « ذرّه ها به بی انتها ».

نماز،« روزنه ای به خَلوَتِ خورشید » است و « پنجره ای به جَلوَتِ نور اُمید ».

نماز،« تجلّی روح تنها » است و « تسلّی قلب ناشکیبا ».

نماز،پنجره ای است از « بَرَهوت تنهایی» به « مَلکوت خدایی ».

نماز،« پشت پازدن به دنیا»است و « دست افشاندن از مافیها ».

نماز،« بریدن بندهای زمینی » است و « پیوندهای زمانی ».

نماز،« گسستن از زمین » است و « پیوستن به آسمان ».

نماز،« دل » کندن از « گِل » است و « آکندن جان از ایمان ».

نماز،سفر از « صحرای سرد سراب » است به « سرزمین آب و آفتاب ».

نماز،گریز از « فضای حُباب » است به « هوای احباب ».

نماز،« دل بریدن از موج » است و « جان دیدن از اوج ».

نماز،« تنفّس در هوای عطرآگین لاهوتی » است 

و « تقدّس در فضای مشگین ملکوتی ».

نماز،« نوشیدن جرعه ای از زلال نور » است و « پوشیدن جُبّه ای از ثیاب سرور ».

نماز،« کلید بهشت » است و « امید به سرنوشت ».

نماز،« ستون دین » است و « استوانه آیین ».

نماز،« گسستن طوق علایق » است و « پیوستن به شوق شقایق  ».

نماز،« غرال غزل آفرینش » است و « جمال جمیل بینش ».

نماز،« سلم و سلام » است و « پرچم اسلام ».

نماز،« شکفتن اندیشه » است و « سبزشدن از ریشه ».

نماز،« صعود بر قُلّه عرفان » است و « ورود به قلعه ایمان ».

نماز،« والاترین یاد » است و « بالاترین فریاد ».

نماز، « بازوی آمال » است و « ترازوی اعمال ».

نماز،« سراج ایمان » است و « معراج مومن ».

نماز، « مایه آرامش قلوب » است و « سرمایه وصال محبوب ».

نماز،« نسیم رحمت » است و « تسنیم مرحمت ».

نماز،« تندیس نمادین پرواز » است و « پردیس پر از ریاحین راز ». 

نماز ،« زدودن زنگارهای تعلُّق » است و « گسستن زنجیرهای تملُّق ».

...و نماز ، « سازنده نور » است و « بازدارنده از فجور ».

#شفیعی_مطهر

----------------------------------------------------------------- 

آژمان : بی زمان

نژند: اندوهگین،افسرده،پزمرده،سرگشته،خشمگین

شوخ (شوخه ): چرک،چرک بدن و لباس

جُبّه : جامه گشاد و بلند که روی جامه های دیگر بر تن کنند

ثیاب : جامه ها ،لباس ها

تسنیم : نام چشمه ای در بهشت

پردیس :باغ،بستان،فردوس

حضورتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(437)  

« بُت عیان » و « بُتواره پنهان »! 

من « بزُرگ ترین بُت شکن » و « ستُرگ ترین فروتن » را کسی دیدم 

که نخست رشته های خودپرستی را « گسست » 

و بُتِ درون خود را « شکست »!

« بُتِ درون » و این « بُتواره مکنون » 

از همه بُت ها « لَخت تر » و شكستنش « سَخت تر » است. 

بُت بیرون با « ضَربِه تَبَر» می شکند

و بُت درون با « حَربِه باور »!

آن « عیان » است و این ، « پنهان »! 

 « بت شکنی » چه « وار » است 

و « خودشکنی » چه « دُشوار »!

#شفیعی_مطهر

------------------------

بُتواره: همانند بُت،بُت مانند

مَکنون: پوشیده و پنهان

لَخت :تکّه،پاره

حربه : سلاح،آلت جنگ،جنگ افزار

 وار : عادت،رسم،آیین،طرز،روش،آسان

 مقدمتان گلباران در گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(435)

 « چاپلوسی » و « دست بوسی »! 

من در این شهرِ « سیراب » از « سراب »

بسیاری از « شهروندان کوشا » و « نیرومندان پویا » را دیدم 

که عمری « می دویدند»؛ اما « به جايي نمي رسيدند»؛ 

ولي معمولا كساني « به قدرت مي رسيدند » كه « به نُدرت مي دويدند»!! 

در دیاری که « چاپلوسی » « بُرش » دارد و « دست بوسی »،« ارزش »،

 دیگر نه « شایستگی، بازار » دارد و نه « بایستگی،خریدار »!

 « نخبگان، خون جگر » می خورند و « پخمگان، میِ گُلگون ساغر »! 

اینان « شایگانی قَدر » اند و آنان « قربانی غَدر »!

#شفیعی_مطهر

-------------------

 پخمه : کودن،کندفهم،کم هوش،کم عقل

ساغَر : پیاله شراب،جام

شایگان : سزاوار،شایسته،لایق،درخور

قَدر : حرمت و وقار(در اینجا)

غَدر : خیانت،بی وفایی،مکر و فریب،پیمان شکنی

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(434)  

« بهار شکوفایی » و « روزگار رهایی » !

من در این « دَیر و دیار » و در این « عصر و روزگار»

کسانی را دیدم که همه « شکوه شخصیّت » شان و « انبوه هویّت » شان 

نه در « احساس و تفکُّر » که در « لباس و تظاهُر »خلاصه می شد. 

در منطق اینان این سروده سعدی نه « تعریف »،

که این گونه « تحریف »  می شود:

تن آدمی شریف است به جان آدمیت؟!

نه ! همین لباس زیباست نشان آدمیت!

 اینان در « بهار شکوفایی » و « روزگار رهایی »

نه « ذوق گفتن » دارند و نه « شوق شکفتن »!

بل که « سر بر زیر » دارند و « پای در قیر»!

#شفیعی_مطهر

-------------------------

دَیر : صومعه،آتشکده،عبادتگاه

دیار: شهر و قبیله،خانه ها

انبوه: پیچیده و درهم،بسیار

تحریف: کج کردن،تغییر و تبدیل سخن کسی از حالت اصلی خود

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

  #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(433)

« قانون طاغوت » یا « تار عنكبوت »!

من قانون « روزگار طاغوت » را چونان « تار عنكبوت » دیدم 

كه اگر « چيزی كوچك » یا « پشیزی اندک » در آن بيفتد، 

« گرفتار تار » و « اسیر این حصار »خواهد شد، 

ولي اگر « چیزی بزرگ » و « پرویزی ستُرگ » در آن بيفتد، 

آن « تار را پاره » و آن « تور را چاره »خواهد كرد. 

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

طاغوت: متعدی،سرکش،هر معبودی جز خدا،بت،صنم

پشیز : پولک،فلس،پول خُرد فلزی کم ارزش،پول سیاه

پرویز :پیروز،مظفّر،فاتح

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

 #دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(432) 

« کانون قدرت » یا« قانون بشریت » ؟!

من شهریارانی را دیدم که « زبان » شان،« زبون » بود،

ولی « بیان »شان،« قانون »!

خود را « اشرف » و مردم را « مکلّف » می دانستند.

در حالی که كامل‏ ترين حكومت، حکومتی است 

که در آن « قانون بشریت » به جای « کانون قدرت » 

« شایگان بماند » و « فرمان براند ».

همواره باید آن که سخن آخر را می گوید، 

« مفاد قانونی » باشد،نه « ارشاد همایونی »!

#شفیعی_مطهر

----------------------------

زبون : بیچاره،ناتوان،عاجز،خوار،زیردست

شایگان: شایسته و سزاوار لایق درخور

مفاد : معنی، مفهوم

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar