#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(329) --------------------------------------------------- انسان در میانه « شور » و « شعور » ------------------------------------------------------ من شب زدگانی را ديدم شایسته « توبیخ » و گم شده در کوچه پس کوچه های « تاریخ» ، با « هویتی خود باخته » و « شخصيتی خود نشناخته » ، هر « نقاب » را « قاب» « مي پنداشتند» و هر « سراب » را « آب » « مي انگاشتند». در آن « دِیر دیرین » و « دیار پژوین» « نسخ انسانیت »، « مسخ انسان »را تبلور بخشیده بود! « شهریاران خودکامه » « شهروندان علامه » را نه در « بستر انتقاد » ،که در « خاکستر انقیاد » و نه به « شکوه شکوفایی » که به « اندوه میرایی »فرامی خواندند! به مردم « سواد » می آموختند؛ اما سوادی که نه « سودی برای آموزنده » داشت و نه « جودی برای اندوزنده »! انسان هم « شور » دارد و هم « شعور » ؛ از آن « « تپش » می گیرد و از این « منش ». اما در این دیار از « شور » ، « شراره » می ساختند و از « شعور » ، « بُتواره »! « شراره » برای سوختن « ایمان » و « بتواره »،لباسی بر اندام « حاکمان »! ---------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ----------------------------------- توبیخ: سرزنش،نکوهیدن،نکوهش دِیر : صومعه،محلی که راهبان مسیحی در آن عبادت کنند،کنایه از جهان مادی پژوین : چرکین،پلید مسخ : برگرداندن صورتی به صورت زشت تر،دگرگون ساختن نسخ : باطل کردن،زایل کردن،تغییر صورت دادن شراره : جرقه،پاره آتش که به هوا جَهَد بتواره : انسانی که چون بُت از او اطاعت کنند ---------------------------------------------- گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب