#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(344) --------------------------------------------------------- بهره گیری از« جهان آفرینش » با « توان بینش » ----------------------------------------- من « آفتاب » را بسی « جهانتاب »دیدم. خورشید هر « بامدادِ بِشکوه » از « چکادِ کوه » در « تنورِ نور می سوزد » و « اَنهارِ نار می افروزد ». او « بی دریغ » بر « ستیغ » « می تابد». نور خورشید سراسر « جود » است و « وجود »؛ اما هر « موجود»ی ،« جود » او را « برنمی تابد»! خورشید جهانتاب که « نور و نار»ش را از هیچ « تور و تار » دریغ نمی کند، تنها بر گیاهی « می تابد » که خود، نور را « دریابد»! گیاهانی می توانند « زلال نور بنوشند » که خود با « کمال شور بکوشند»! تا گیاهان « سر از خاک برنیاورند» و « دل از مغاک برندارند»، نمی توانند از این « اقیانوس نور »،« فانوس کور »برافروزند. بنابراین دانستم که همه « جهان هستی » و « آسمان اَلَستی » پر از « انوار الهی » و « اسرار آگاهی »است؛ ولی بهره گیری از همه مواهبِ« جهان آفرینش » در گروی « توان بینش » است! ------------------------------------------------------ #شفیعی_مطهر -------------------------------- چکاد: قُلّه کوه،تارک سر،بالای پیشانی اَنهار: نهرها،جویباران ستیغ: قُلّه، بلندی سرکوه جود: بخشش، کرم، رادی، جوانمردی تور : تیره و تاریک تار: تیره،تاریک،ظلمانی مغاک: گودال،غار،گود،سوراخ گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب