#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 493) 

« قافيه » و « قيافه »! 

من در سيماي شعر،« قافيه » را ديدم كه به شعر« قيافه » مي بخشيد؛ 

اما گاه « موج معاني » از « اوج طغیانی »،

كرانه هاي شعر را « درهم مي شكست » 

و رشته های قیودات وزن و قافیه را « می گسست »!

« شاعر شیوا » و « سراینده سپیدسرا »

سخن را « از انقیاد می پردازد»

و آن را « سپيد و آزاد مي سازد». 

سخن هر چه « سلیس تر »،گوهر معنی « نفیس تر »!

سخن ،« ظرفِ باور » است و « حرفِ بارور  »

و معنی، « گوهر ناب » است و « جوهر آفتاب »!

سخن را می توان از « قیود قوافی » و « جمود حرّافی » « پیراست»

و به « زیور معانی » و « گوهر شایگانی »« آراست ».

#شفیعی_مطهر

-----------------------

شیوا : بلیغ،فصیح

سپیدسرا: شاعر نوپرداز

پرداختن: جلادادن و آراستن،ساختن،مرتب کردن

سلیس : نرم و آسان،روان،رام

نفیس: گرانبها،گرانمایه و مرغوب

پیراستن: بریدن و کم کردن زیادتی برای خوشنماکردن

قیود: قیدها و بندها

قوافی: قافیه ها، حرف ها و کلمات آخر هر بیت

حرّاف: پرگوی، پرچانه، زبان آور

گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: