#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد628 ) 

«یگانه» و «بیگانه»

من در «درختان تناور» و «گیاهان باور»،

«ریشه» را بسی «مهرپیشه» دیدم؛

  زیرا با همه «توش و تلاش» برای «نوشِ معاش»

«یال های پوینده» و «چنگال های جوینده» خود را

«کنجکاوانه در خاک فرومی برد» و حریصانه آب و غذا را می مکد»

و آن را «عاشقانه» و «ایثارگرانه» به ساقه و برگ ها می بخشد.

  برگ ها نیز «گرمی و نور» را از «هوای هور» می گیرند

و به «روال همیشه» به «رمالِ ریشه» منتقل می کنند. 

در طبیعت همه «پدیده های هستی» و «آفریده های الستی»

بر سر پیمان الستی «نمی لرزند» و به یکدیگر «مهر می ورزند».

ما انسان ها چرا «یگانه» و با یکدیگر «بیگانه»ایم؟!

#شفیعی_مطهر

--------------------------

یال: بازو

توش: توشه،زاد،خوراک به قدر حاجت

معاش:وسیله زندگانی،آنچه از خوردنی و نوشیدنی که به وسیله آن زندگی کنند

نوشِ معاش:نوشیدن وسیله زنده ماندن

هور:خورشید،آفتاب،خور

رمال:جمع رمل،شن ها،ماسه ها،ریگ های نرم

یگانه: تنها

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: