هر پگاه نو  با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد808 )

  «مایه تکامُل» و «سرمایه تعامُل»

من نوزادی را دیدم از «اَلَست رمیده» و بر روی «دست آرمیده» بود. 

او می خندید؛ اما نمي دانم بر «پندارهاي ديروز» يا «باورهاي فردا».

دنیای کودکان،«دنیای پاکی ها» است و «دریای تابناکی ها» .

«سراسر،سور و سرور» است و «شَراشِر،شادی و شور».

در آن جا دلِ سرخِ غنچه ها «عطرآگین» است و قلب سبز جوانه ها،«زمرّدین».

 چشمه زردِ آفتاب،«زرّین» است و آبشار سپیدِ مهتاب،«سیمین».

«سیمای سیمابگون برف،سپید» است و «دلِ دریای ژرف،به رنگ امید».

کاش دنیای «کودکانه»،عمری «جاودانه» می داشت!

کاش همه  «فصل ها،بهار» بود و همه «وصل ها،پایدار».

کاش هیچ «پگاهی»، «شامگاهی» در پَی نداشت

و هیچ «راهی»،«چاهی» پاپَی نداشت!

ولی «کمال بینش» و «استکمال آفرینش»،

در «آمیزه ای از سیاهی و سپیدی» است 

با «ستیزه ای میان پاکی و پلیدی». 

جهان هستی هم «نوش» دارد و هم «نیش» .

 هم «فراز» دارد و هم «فرود».

تضادّ،«مایه تکامُل» است و «سرمایه تعامُل».

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------

اَلَست:روز ازل،روز نخست آفرینش

شَراشِر: نفس،تمامی تن،سراسر اندام شخص

 پَی: دنبال،عقب

پاپَی: درپی،دنبال

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: