هر پگاه نو  با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد841 )

«غنچه های لبخند» بر «لب های نژند»!

 مهر و محبت ،«مایه ای بی کرانه» و «سرمايه اي جاودانه» است، 

كه انسان هيچ گاه از «هزينه كردن» و «بیشینه کردن» آن پشيمان نمی شود. 

 محبّت،«خارها را گُل» و «دارها را پُل» می کند.

محبت به آسمان،«رفعت» می آموزد و به صحرا،«عظمت».

محبت به سپیده،«عصمت» می بخشد و به جنگل،«حشمت».

محبت،به باران «سخاوت» می آموزد و به گلبرگ ،«لطافت».

محبت ،به صبح،«صداقت» می دهد و به صخره،«صلابت».

محبت به رود ،«کوشش» می آموزد و به چشمه،«جوشش».

محبت،«سراب را سیراب» می سازد 

و «گلبرگ های کتاب را پُر از دُرواژه های ناب».

محبت با «دست های نور» گیسوی سیاهِ «شب دَیجور» را «می گشاید»

و چکامه سپید روز را «می سراید».

محبت می تواند خواب سبز دشت ها را «تعبیر» و رویای آبی دریاها را «تفسیر» کند.

محبت، «خونِ سپیدِ کهکشانِ عزّت» را بر 

«بلندایِ سقفِ سیاهِ شبِ ذلّت» «می ریزد» 

و آبشارِ سیمگونِ سپیده سحر را با زُلال نور «درمی آمیزد».

محبّت، «پویاتر از نسیم» و «پایاتر از تسنیم»، 

«بهار انسانیّت را طراوت» می بخشد و «نهال بشریّت را لطافت».

محبّت ،از «خداوندان خشم و خشونت» و «قدرتمداران قساوت و قسوت» 

می تواند «پویندگان دیار آیینه و آب» و «جویندگان سرچشمه آفتاب» بسازد.

بیاییم از «خارهای خشونت» ،«گلبرگ های محبّت» «برویانیم»

و بر «لب های نژند»،«غنچه های لبخند» «بنشانیم»!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

نژند: اندوهگین،افسرده، پژمرده، سرگشته، خشمگین

بیشینه کردن: افزودن آن،زیادکردن آن 

دَیجور: تاریک،تاریکی شب

تسنیم: نام چشمه ای در بهشت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: