هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 927)

«مهر و آفرین» یا «نفرت و نفرین»؟!

    «هنرِ دوست داشتن» و همه را «نیک انگاشتن»،

نه تنها در دوست داشتنِ «دوستانِ صمیمی» و «یارانِ قدیمی» است،

بل که در مهرورزیدن نسبت به «مخالفانِ خویش» و «دشمنانِ بداندیش» است . 

عشق، یعنی افشاندنِ بذرِ «مهر و آفرین» در سرزمینِ «نفرت و نفرین». 

عشق یعنی به آتش کشیدن «جنگلِ دل» برای برافروختن «شمعِ يك محفل».  

خورشید،«چشمه نور» است و «سرچشمه نار»،

نمی تواند که در«نار نسوزد» و «نور نیفروزد»!

انسان های بزرگ نیز نمی توانند ««نیَرزَند» و «مِهر نَوَرزَند».

انسان های «آزاده و هوشیار» و «بزرگ و بزرگوار» را 

گویی از «گِلِ ایثار»آفریده اند و «دلِ همیشه بهار» دارند

«پیامِ رفتاری» و «کلامِ گفتاری» اینان به بشریّت این است:

«دریادلی» را از «دلِ دریا» «بجوی» نه از دلِ «جوی»!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: