هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 946)

«ذاتِ ارزنده» و «صفاتِ برازنده»!

آیا ما «مردُم» کمتر از «گندُم» هستیم؟

چون او را «زیرِ خاک» و «اسیرِ مَغاک» کنند،

«امیدوارانه می رویَد» و راهِ رشد را «عاشقانه می پویَد»!

چون او را با «ضرباهنگِ آب»،زیر «سنگِ آسیاب»می فشارند،

 با کمی «گارد» تبدیل به «آرد» می شود.

چون او را «می سایند» ، بر بهایش «می افزایند».

چون بر او آب «ریزند» و با آن «بیامیزند»،

«خمیری چسبنده» و «اِکسیری ارزنده» می شود.

آن گاه که آتش «می افروزند» و او را «می سوزند»،

نه با «سودایی سوخته»، که با «سیمایی برافروخته»،

برای بشر «خوب تر» و «مطلوب تر» می شود.

و چون او را «با زبان بچشند» و «به زیر دندان بکشَند»، 

به «انسان،جان»می بخشد و به «جان،جهان» را!

انسان نیز اگر دارای «ذاتی،ارزنده» باشد و «صفاتی،برازنده»،

در «گردونه هستی» از هر «آزمونه پَستی»،

«سرفراز» و «بی انباز» به درمی آید .

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

مغاک: گودال،گود،جای گود

گارد: پاسبانی، پاسداری، نگهبانی ،مراقب پاسدار،نگهبان

اکسیر: کیمیا، جوهری که ماهیت جسمی را تغییر دهد، مثلا مس را طلا کند

سودا :هوا و هوس،عشق و جنون

انباز:حریف،همباز،شریک،همتا

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: