هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 978) 

 «خودکامه امیر» و «عامّه حقیر»! 

من زندانياني را ديدم «دون» و «زبون» ،

كه «ادامه حيات» و «برنامه نجات» را 

در «مرارت زندان» و «اسارت در بند گران» می پنداشتند!

اینان ،«رهایی از محبس» و «جدایی از قفس» را مرگ خود می انگاشتند! 

 سخت ترین «روش اسارت»،«پذیرش حقارت» است.

 آن که خود را «حقیر» و دیگری را بر خود «امیر» می داند، 

برای خود «حقارت را شایسته» و برای او ،«امارت را بایسته» می پندارد! 

رهایی چنین «اُسرایی» از دست چنین «اُمرایی» ، 

«کاری دشوار» و «ابتکاری قابل انکار» است. 

انسانِ «حقیر»،نه تنها خود را «اسیر» می داند، 

بلکه آمادگی دارد تا «تن به هر پستی» و «سر به هر سرمستی» بدهد! 

او از «تحریر می ترسد» و «زنجیر را می پرستد».  

انسان بدون کرامت نه «سهمی از انسانیّت»  دارد و نه «فهمی از عقلانیّت»! 

نه «تحسین را می سنجد» و نه از «توهین می رنجد»! 

 از «تردید می ترسد» و از «تهدید می هراسد». 

 یک «خودکامه امیر» می تواند بر میلیون ها «عامّه حقیر»، 

به آسانی «فرمان براند» و «جان بستاند»!  

#شفیعی_مطهر

-------------------------------   

عامّه:  همه ،مردم ،همه، همگان

دون: پست،خسیس،سفله،فرومایه

زبون: بیچاره، ناتوان، عاجز، خوار، زیردست

مرارت: تلخی،تلخ شدن

تحریر: آزادکردن،آزادساختن بنده 

سنجیدن: چیزی را با چیز دیگر مقایسه کردن،برابرکردن 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: