هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 992)

«پاک زیستن» و «باادراک نگریستن»! 

من شهری را دیدم که همه مردم آن «می لنگند» و با یکدیگر «می جنگند».

اینان کسی را که«راست راه می پوید» و «بی کم و کاست سخن می گوید»،

«نژندِ بیمار» و «نیازمندِ تیمار» می پندارند. 

در اینجا بیماری را «هنجار» و سلامت را «نابهنجار» می دانند.  

در نتیجه هر «زشتی را زیبا» و هر «پلشتی را فریبا» می نامند

و این «شعارِ هنجار» را «با افتخار جار» می زنند!

در این جا بنا بر یک قراداد «نهشته» و «نانوشته»،

همه انگار «یوغ می جویند» و به همدیگر «دروغ می گویند».

راستی نه «مهادِ آزادگی»،که «نمادِ سادگی» است.

چه سخت است در اینجا «پاک زیستن» و «باادراک نگریستن»!

...و ارزش انسانیّت انسان چون «شمع،سوختن» است و در «جمع،افروختن»!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------------

نژند: اندوهگین، افسرده، پژمرده،سرگشته، خشمگین

تیمار: پرستاری و نوازش و مراقبت،غمخواری،دلسوزی 

هنجار: راه ، طریق، راه و روش، راه راست، جاده، طرز و قاعده

پلشتی: پلیدی، آلودگی، چرکینی

جار: بانگ، فریاد، داد

هشتن: گذاشتن، فروگذاشتن، رهاکردن،(نهشته: فروگذاشته،نادیده انگاشته)

یوغ: چوبی که هنگام شخم زدن زمین روی گردن جفت گاو می گذارند و گاوآهن رت به آن می بندند

مهاد: بساط، بستر،مهد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: