هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1003)

«خامه»،بلای جانِ «خودکامه»!

من صدها «چشمِ شکارگرِ لحظه ها» و «دستِ نگارگرِ عرصه ها» را دیدم 

که می کوشیدند «نگاهِ مردم را امداد» و «گوش و هوشِ مردم را امتداد» بخشند.

«نگارشگرانِ مطبوعات»، «روشنگرانِ اجتماعات» هستند 

و به نمایندگی از مردم «باید» و «شاید» 

تا کارهای «اربابانِ قدرت» و «متولّیانِ دولت» را 

«ژرف بنگرند» و واقعیات را «شگرف بنگارند».  

قلم ها به «آیش» نیاز دارند و قدرت ها به «پایش».

قلم اگر «آزاد» نباشد،«مازاد» است. 

هر «کانونِ قدرت» بدون پایشِ مردمی توسطِ «قانونِ نظارت»، 

قطعاً به «فساد می گراید» و «راهِ اِفساد را می پیماید». 

«رسانه های آزاد» و «فرزانه های نقّاد»

می توانند با«بیانِ گویا» و «قلمِ نویسا»

 بر «زوایای تاریک» و «تنگناهای باریک»

«نور بیفشانند» و «نقاطِ دیجور را بنمایانند»،

تا دیگر هیچ «قدرتمدارِ خودکامه» و «جهاندارِ بی برنامه»

نتواند در «پناهِ ظلمت» و دور از «نگاهِ ملّت»

«کام براند» و «جام بستاند»!

«خامه»،بلای جانِ «خودکامه» است!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

خامه: قلم،قلم نی،نی یا هر چیز که با آن بنویسند

شاید: شایسته است

آیش:  بارورشدن،میوه دادن،آمادگی زمین برای کشت و زرع

پایش: نظارت

دَیجور: تاریک،تاریکی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: