هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد1060 ) 

«ننگِ حقارت» و «شَرَنگِ اسارت»

 من «دشتِ پُرگُل و گياهِ قالی» و این «گُلگشتِ سرسبزِ عالی» را 

«بسی مُلوَّن»،ولی «بسیار سَتَروَن» ديدم، 

زیرا اگر همه «ابرهاي آسمان» به همراهِ «باد و بوران» هم بر آن ببارند ، 

آن ها نه «مي رويَند» و نه «مي بويَند»؛

زيرا آنان را كه «دستِ حقیر»، «پاي تحقير» 

بر سرشان «مي سايد»، قُدرتِ هر گونه رشد را از آنان «مي رُبايد». 

انسانی که «ننگِ حقارت» و «شرنگِ اسارت» را بِچشد، 

«ریشه رویِش» و «اندیشه پویِش» در او می میرد!

«کرامتِ انسانی» و «سلامتِ نفسانی»،

«کالایی گران» و «کیمیایی شایگان» است،

که اگر انسان آن را «ببازد»،دیگر نمی تواند «سربرافرازد»!

 انسان اگر «مردانه بمیرد»،به که «ذلیلانه حقارت را بپذیرد»،

زیرا او در این صورت نه تنها از «عِمادِ عقلانیّت»،

که از «چکادِ انسانیّت»نیز فرومی افتد.

#شفیعی_مطهر

 -----------------------------------------

شَرَنگ: سم،زهر،حنظل،هر چیز تلخ

مُلوَّن: رنگارنگ،رنگ آمیزی شده

سَتَروَن: نازاینده،نازا،عقیم

بوران: باد شدید همراه با برف و باران

عِماد: تکیه گاه،بناهای بلند

چکاد: قله کوه،بالای کوه،تارک،فرق سر،بالای پیشانی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: