هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1130)

«شر» یا «بشر»؟! 

ما همه در «آغازِ آفرینش» و «چشم اندازِ چینش»،

نه «شر»،بلکه «بشر» بودیم. 

«سُستی ریشه» و «نادرُستی اندیشه»،

باعث شد که «نِژاد» مایه «عِناد» شود

و «مذهب»،سرمایه «مَشرَب».

«خِرقه» از ما «فِرقه» بسازد

و «پارسایی» به «ترسایی» بیَنجامَد.

«قِداست»،ابزار «سیاست» شود  

و «عِبادت» به صورتِ «عادت» درآید.

«دین» به دام «فُرودین» اُفتَد

و «علّامه» به خدمتِ «خودکامه» درآید.

در حالی که همه ما «انسان» و آفریده یک «یزدان» هستیم.

هیچ کس بر دیگری نه «شَانی برتر» دارد و نه «نشانی بهتر».

همه چون «دانه های جوانه» و «دندانه های شانه» با هم برابریم.

هیچ «دُردانه» با هیچ «بهانه»

نمی تواند بر دیگری «بخروشد» و «فخر بفروشد».

اگر ما «مست» از «جامِ اَلَست» «هستیم»، جز خدا را «نمی پرستیم».

هیچ کس را «بایسته تندیس نمی دانیم» و «شایسته تقدیس نمی خوانیم». 

#شفیعی_مطهر

-----------------------------------------

چشم انداز:دورنما،منظره،مساحتی از صحرا یا دامنه کوه که چشم همه آن را ببیند

چینش: چیزها و کسانی را با نظم و ترتیب کنار هم چیدن

عناد: دشمنی، ستیزه جویی، گردنکشی، لجبازی،گمراهی

مَشرَب: ذوق و میل و هوای نفس

خِرقه: تکه ای پارچه،جُبّه مخصوص صوفیان و درویشان،پاره لباس

ترسا: راهب مسیحی،نصرانی

فرودین: زیرین،پست تر،پایینی 

دُردانه: دانه دُر،مروارید بزرگ و گرانبها،کنایه از آدم پرتوقُّع

اَلَست: روز ازل،روز بی آغز،آغاز آفرینش

تندیس: پیکر،مجسمه،تن مانند،تصویر،کالبد

تقدیس: به پاکی ستودن،پاک و منزّه دانستن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: