هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1146)

«آیینۀ پاک» و «گنجینۀ پژواک» 

بسیاری از ما انسان ها «فراسَتی در درون» داریم و «سیاسَتی در بیرون».

بنابراین دیگران را در برابرِ«نقّاد» و «انتقاد»،

«قابل» و خود را «مقابل» می نگریم.

انگار همه «آلوده»اند و ما ،«پالوده»؛

همه «رو» دارند و ما «آبرو»!

برای همه «حریم دَری» را می پسندیم و برای خویش،«حریم داری» را!

همه «عُجب» دارند و ما ،«حُجب»!  

در حالی که «داناترین جوان» و «تواناترین انسان»،

«بصیرترین» و «انتقادپذیرترین» انسان است.

نیز«حقیرترین» و «قابل تحقیرترین» انسان،

کسی است که از «انتقاد برمی آشوبد» و «نقّاد را سرمی کوبد»!

 بیاییم از «اوجِ غرور» بر «موجِ شعور» فرودآییم

و هر «ناقدِ نقل» را «فاقدِ عقل» «نپنداریم»؛

و نقدکنندۀ خود را «آیینه پاک» و «گنجینۀ پژواک» «انگاریم».

#شفیعی_مطهر

------------------------------

پژواک: انعکاس صوت در کوه یا زیر گنبد،تکرار صوت،آوازی که در کوه بپیچد

فراسَت: دریافتن و ادراک باطن،هوشیاری،تیزهوشی،زیرکی

پالوده: صاف شده،پاک شده،پاکیزه شده از آلودگی ها

عُجب: خودبینی،خودپسندی،کبر و گردنکشی

حُجب: شرم،حیا

ناقد: نقدکننده،سره کننده،زرسنج

فاقد: آن که کسی یا چیزی را از دست  داده،نایابنده

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: