هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1218) 

«یوغِ اسارت» یا «بلوغِ بصارت»؟

من شهری را دیدم «پُرهرج و مَرج» با مردمی «کم ارج»،

که همه به یکدیگر «دروغ» می گویند و در این کار «نبوغ» دارند.

در اینجا نه «عمادی» وجود دارد نه «اعتمادی»؛

زیرا وقتی کسی هیچ سخنی را «باور» ندارد،هیچ «نظر» هم ندارد.

بنابراین نسبت به انجام هر «کاری» و «ابتکاری»،

نه «دانایی» دارند و نه «توانایی».

این مردم نه می توانند «حقایقی را ببینند» و نه «دقایقی بیندیشند»؛

لذا چنین مردمی چون «خمیرِ نرم» در چنگال «میرِ بی شرم» اند.

مردمی «بی اراده»،که «بی قلّاده»،

اوامرِ مَلِک را «طاعت» و «اطاعت» می کنند.

مردمی که سراپا «نقص اند»،به هر ساز «می رقصند»!

مَلِک با مردمی «زار» چون «ابزار» رفتار می کند.

مردم برای رهایی از «یوغِ اسارت» باید به «بلوغِ بصارت» برسند.

#شفیعی_مطهر

------------------------------------- 

یوغ: چوبی که هنگام شخم زدن روی گردن جفت گاو می گذارند و گاهآهن را به آن می بندند

بصارت:بینایی و دانایی

ارج :ارزش،بها،قدر و مرتبه

عماد: تکیه گاه،آنچه بدان تکیه کنند

میر: مخفّف امیر

قلّاده: گردن بند،افسار،مهار

طاعت: فرمانبرداری،بندگی،عبادت

زار: ناتوان،رنجور،ضعیف،نحیف،خوار،زبون،درمانده

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: