هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1251) 

«تا زِنده ایم»،«تازَنده ایم»!

آب چون از «ایستایی برهد» و به «پویایی برسد»،

«ریشه ها را به رویِش» و «اندیشه ها را به پویِش» فرا می خوانَد.

«گل را تبسُّم» و «بلبل را ترنُّم» می آموزد.

«باغ را صفا» می بخشد و «راغ را مصفّا» می کند.

«آتش را می میرانَد» و «عطش را فرومی نشانَد».

همیشه از «پاکی ها می گوید» و «ناپاکی ها را می شویَد».

«زلال آب» چون به «وصال آفتاب»برسد،

«آسمانی زیبا» و «رنگین کمانی فریبا» می سازد.

امّا همین آبِ «نوشین» و «روح آفرین»،

که از «خشتِ پژوین»،«بهشتِ برین» می سازد، 

اگر از «پویایی وامانَد» و در «ایستایی درمانَد»،

 در «کامِ مُرداب» به«گَنداب» تبدیل می شود.

بنابراین «پویایی»، رازِ «پایایی» است.

پس «تا زِنده ایم»،«تازَنده ایم»!

#شفیعی_مطهر

---------------------------------

تازَنده: دونده، دواننده، تاخت و تازکننده

ترنُّم :آوازخواندن،زمزمه کردن به آواز خوش

راغ: صحرا ،دامن کوه، مرغزار،دامنه سبز کوه وصل به دشت

پژوین: چرکین، چرک آلود،پلید

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: