هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1332) 

«کارِ گِل» یا «اِنکارِ دِل»؟!

من انسان را دیدم «رها از بند زمان» و «جدا از قید مکان».

او در «عرصۀ بی کران ازلیّت» و «صحنۀ بی پایانِ ابدیّت»،

با  «پر و بالِ راز» در «سپهر آمالِ دلنواز» پرواز می کرد.

از «خاکسترِ فنا رمیده» و در «بسترِ بقا آرمیده» بود.

او از آن هنگام «اسیرِ خاک» شد،که «سیر از افلاک» شد.

چون «به خاک دل بست»،از «رشتۀ افلاک گسست».

دنیای «محدودِ مکان» و «محصور زمان»،

«پر و بالش را بست» و «آمالش را درهم شکست».

آن جا «دِل، فرمان می رانَد» و این جا «گِل، جان می ستانَد».

امروز نیز «راهِ رهایی» و «شاهراهِ شکوفایی»،

این است که نباید «کارِ گِل» به «اِنکارِ دِل» بینجامَد.

آن «داروی خواب» است و این «نوشداروی سهراب»!

 خوشا آنان که در مکتب عشق از «درمان»،«در امان»اند!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: