هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1376)  

«عادت» یا «سعادت»؟

عادت «دردی جانسوز» است که با «شگردی دلفروز»،

بر «دل می نشیند» و همان جا «منزل می گزیند».

«آهسته می آید»،ولی «پیوسته می پاید».

ما به خاطر آن هر «رنجی را می پذیریم» و تحمُّل هر «شکنجی را فرامی گیریم».

«عادت» را «سعادت» می پنداریم

و «سفاهت» را «وجاهت» می انگاریم.

عادت ،«نیش زهر» است که آن را «نوش دهر» می دانیم.

عادت از «افراد سلیم»،«نماد تسلیم» می سازد

و وقتی بر «اریکۀ اقتدار می نشیند»،همه چیز را در «اختیار می گیرد».

«انسانِ فَرناس» وجودِ عادت را «احساس» نمی کند، 

ولی در همۀ امور به طورِ «صمیم»،برای او «تصمیم» می گیرد.  

کسی که به این «بلا»،«مبتلا» شود،

 نه «درمان» دارد و نه کسی را «در اَمان» می گذارد. 

عبادت برای انسان «پَر و بالِ پرواز» است و «کمالِ نیاز»،

ولی «عبادت» نیز اگر «عادت» شود،

نه «رازی را می گشاید» و نه «پروازی را می شاید»! 

تنها «عادت» که «سعادت» است،

این است که عادت کنیم که به هیچ چیز عادت نکنیم!

#شفیعی_مطهر

------------------------------------ 

فَرناس :غافل ، نادان، خواب آلود

صمیم: خالص،محض،اصل و خالص هر چیز،هر چیز خالص

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: