هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1390) 

«عطش جان» و «آتش روان»

بسیاری از افراد ،«اهلِ آخوراند» و روزی چند بار «می خورند»!

ولی هماره «گُسنه» اند و «گُرُسنه»!

زیرا «بعضی گول» می خورند و «برخی،پول»!

این دو گرسنه و تشنه هرگز نه «مُجاب» می شوند و نه «سیراب»!  

«انسان با نان» سیر می شود و «روان با بُرهان».

آن با «زلال آب» سیراب می شود و این با «وصال آفتاب».

روانِ انسان، گرسنۀ «لُقمه ای درایت»است و تشنۀ «جُرعه ای عقلانیّت»!

انسان با «اِشباع،رامش» می گیرد و با «اقناع،آرامش». 

«گلستان طینت» و «بوستان فطرت»،

با «نسیم سگال» و «شمیم استدلال» شکوفا می شود

و «جان را طراوت» می بخشد و «جهان را لطافت».

«شکم» با «بیش و کم» سیر می شود.

بیاییم با «زلال تفکُّر» و «لایزال تدبُّر»،

«عطش جان» و «آتش روان» را فرونشانیم!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------- 

آخور: جای علف خوردن چهارپایان،طویله،اصطبل

گُسنه: گرسنه

مُجاب: پاسخ داده شده،کسی که جواب شنیده

اِشباع: سیرکردن،سیرشدن 

رامش: آسودگی،فراغ و سکون

سگال: اندیشه ،فکر

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar