هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1427)  

«ابراز دانایی» ،«آغاز ایستایی» است!

در درون هر انسان «کوزه ای خالی» و «موزه ای خیالی» است.

انسان می کوشد «از گهواره تا گور» به وسیلۀ «شرارۀ شعور»،

 با هر «آموزۀ نوین» این «کوزۀ نمادین» را پُر کند.

دانا کسی است که کوزه اش «ظرفی آژمان» با «ظرفیّتی بی کران» باشد. 

هر گاه این کوزه گر چه با «دُر»،«پُر» شود،

و انسان خود را از «درس آموختن» و «تجربه اندوختن» بی نیاز بیابد،

ناگزیر از «پویِش» و «جویِش» بازمی مانَد.

چنین کسی ناگزیر با «تعصُّبی جاهلانه» و «تصلُّبی ابلهانه»،

از «نظرهای دیرین» و «باورهای پیشین» دفاع می کند.

«آب با رکود،فاسد» می شود و «خیزاب با جمود،کاسد» .

هر «گاه» هر انسانِ «آگاه»،

«کار» و «افکار» خویش را 

غیر قابل «تغییر» و «تاثیر» بیابَد،

چنین کسی قطعاً از «جام تفکُّر،سیر» و در «دام تحجُّر،اسیر» شده است.

بنابراین «ابراز دانایی» ،«آغاز ایستایی» است.

این احساس یعنی خود را «به خاک سپُردن» پیش از «مُردن» است!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------- 

شراره: جرقّه

آژمان: بی زمان 

تصلُّب: سخت شدن

جمود: جامدشدن،یخ زدن

کاسد:ناروا، بی رونق

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: