من کسی را دیدم که کرامت انسان را در زیر لئامت نهان می فشرد و عمری از عزت را به لحظه ای از لذت می سپرد.

 من هر انسان را در آفرینش یگانه و در بینش با همه بیگانه دیدم. هر انسان موجودی یکتا، بي نظير،مستقل و خودانديش است؛ بنابراين نبايد آرمان های خویش را با معیارهای دیگران بسنجد تا در باور ديگران بگنجد.

من كساني را ديدم كه با تنفس در هواي ديروز و تخيل در فضاي فردا ،جرعه هاي زلال اكنون را از لاي انگشتان مجال فرومي ريختند و با بركه عدم درهم مي آميختند.

من زیبایی بهار را نه در سیمای فصل که در صفای وصل دیدم. من با حضور یار، همه فصول را بهار می بینم و از شاخساران نگاه او شکوفه های شوق می چینم.

من کوشیدم ذره ای از زیبایی کوچک را در بسیاری از زشتی های بزرگ ببینم و نقطه ای از مهر را در دایره ای بزرگ از قهر بنگرم.

ادامه دارد... 

                              شفيعي مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: