من انسان هاي عادي را چون شهر صد دروازه ديدم كه تقدير از هر دري مي تواند به آن وارد شود؛ اما حكيم را چون شهري ديدم با يك دروازه كه تقدير پيش از ورود، نخست در مي زند و برای ورود اجازه می گیرد.

من سرنوشت تلخ ملل جهان سوم را كه مي نگرم ، كم كم به اين باور مي رسم كه گويا قصه پر غصه توسعه نيافتگي را پاياني نيست؛ زيرا نه گوسپندان، بصير مي شوند و نه گرگان، سير!! 

من خورشید را دیدم که با همه عظمتش تنها قادر بود« روز » را بسازد، نه « روزگار » را . روزگار را مردان بزرگ می سازند با اراده ها و همت هایی سترگ.

من زندگی را آمیزه ای از رنگ ها دیدم با انگیزه ای از فرهنگ ها. همه رنگ ها را باید پذیرفت و در بهارِِِِِِِِِ همه فرهنگ ها باید شکفت. 

ادامه دارد... 

                          شفیعی مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: