سه شنبه تلخ شيلي

بنا به يادداشت هاي شخصي ام در تاريخ سه شنبه بيستم شهريورماه سال 1352 ژنرال آگوستو پينوشه با كمك آمريكا طي كودتايي خونين رژيم دموكراتيك سالوادور آلنده را كه با آراي مستقيم مردم شيلي به رياست جمهوري رسيده بود،سرنگون كرد.  كارگران وفادار به آلنده تحت تاثير سروده هاي حماسي شاعر مردمي شيلي پابلو نرودا ساعت ها و روزها همچنان در كارخانه ها در برابر رژيم كودتاي نامردمي پينوشه ديكتاتور ايستادگي كردند ،تا مظلومانه جان باختند.

من در همان روزها احساسات تاسف براگيزخود را اين گونه سرودم:

سكوتي گنگ حاكم بود

          و چشماني پر از تشويش بر راه پدر

                        و تنها قامت لرزان شمعي بود

كه بر اطراف خانه پرتوي از ياس مي پاشيد

                                   - نور زرد - 

هوا غمرنگ بود و.....

        ظلمتي سنگين به روي باغ مي غلتيد

و از لب هاي سرخ غنچه خون مي ريخت

و صحراها به رنگ ياس

             بي سبزه و بي گل

                        بي درخت و...

                            ابر ،بي باران

و ناگه سخت توفاني سياه و گنگ

 تنها نو درخت نورس روييده 

                       بر قلب كوير زرد را 

                              درهم شكست و...

                                       ريشه اش بركند

كويري كه بهاري سيز در اعماق سرخ سينه اش

                                 در بند دژخيم زمستان است

در اين دشت سياه و اين كوير زرد

                          كه در اعماق جان او بهاري سبز در زندان ديوان بود

«سه سالي» روزني بر سقف اين زندان پديد آمد

                               و صحرا سبز و خرم شد

ولي اكنون زمستاني سياه و تندبادي سخت

شكوه سبز جنگل را 

                      كويري زرد و سالت كرد

                 *******************

سكگوتي گنگ حاكم بود

                و چشماني پر از تشوش بر راه پدر

 و تنها قامت فرياد قائم 

                 شط لرزان شمعي بود

 كه بر اطراف خانه پرتوي از رنج مي پاشيد  - نور زرد -

كمند انتظاري در نهان چشم هاي پاكشان

برق نگاه مرده شان را

              بر ره بابا

                    به سوي سرنوشت شوم او مي برد

 و مادر سنگري درهم شكسته

                     - كوه آتش -

 در دل سوزان و داغش

           چشمه اي از درد مي جوشيد

و جغدي بر فراز خانه

              بر اين انتظار بي ثمر

                         آهنگ غم مي خواند

زيرا ساعتي پيشين ،پدر

                اندر ميان كارخانه 

پشت ماشيني كه ساعت ،ساعت عمرش را

به جان كندن به پاي او هدر مي داد

به همراه هزاران كارگر 

         در راه آزادي و حق خود

                 به خاك و خون فرو غلتيده!!

                        جان داده!!

و اكنون :

          بر فراز خاك سرد اين كوير زرد

           كبوتر بچه اي بشكسته بال و پر

               فتاده در ميان خاك و خون داغ

     و در نزديكي اش

            يك داس و چكش 

                   دست در آغوش يكديگر

                            چنان درهم شكسته

                                  روي خاك سرد افتاده است!!

                             (   شفيعي مطهر - 22/6/1352- كاشان)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: