استقلال ، آزادي،جمهوري اسلامي 

 

                 (يادواره از روز 17 شهريور57) 

 

امروز -جمعه هفدهم شهریور 1396 - سي و نهمين سالروز جوشش خشم و خروش ملت ايران در جمعه هفدهم شهريور سال 1357 بود. در اين روز مردم آزادي خواه و ستم ستيز ايران ،عصاي عصيان بر دست و پرچم طغيان بر دوش عليه خودكامگي حاكمان به پاخاستند و با سر دادن شعار« استقلال ،آزادي،جمهوري اسلامي»، در حقيقت ضمن تعيين نوع رژيم حكومتي خود(جمهوري اسلامي) بر درونمايه نمادين آن نيز (يعني استقلال و آزادي) تصريح كردند.

من در آن روز احساس خود را در قالب سروده اي كوتاه بيان كردم و بر اين شعار تاريخي(استقلال ،آزادي، جمهوري اسلامي) پاي فشردم تا ان شاألله نسل هاي هميشه تاريخ به ياد داشته باشند كه پدران و مادران آنان با ايثار خون خود نوع حكومتي را  برگزيدند كه درونمايه سرخ آن «استقلال و آزادي » بود!

یعنی اصالت «جمهوری اسلامی »تا همیشه تاریخ بر این دو محور بنیادین و مدار نمادین «استقلال» و «آزادی» استوار است و هر زمان هر یک از این دو ستون آسیبی ببیند،آن نظام دیگر نه «جمهوری» است و نه «اسلامی»!

اين شما و اين شعر

       « استقلال ، آزادي، جمهوري اسلامي »

                                  (1)

بر سنگفرش كوچه ها

بر خاك خون رنگ بيابان ها و صحراها

به روي قلب اسفالت سيه رنگ خيابان هاي شهر

بر جبين روشن ديوار هر خانه

به روي صخره هاي سخت كُهساران

و در پيشاني هر دسته از رزمندگان

                      بر روي هر پرده

و در آثار سرخ پنجه خونين جانبازان

 و اندر اختلاط پرشكوه خون روحاني و دانشجو

به روي سينه تخته سياه هر كلاس درس

 و اندر لابه لاي سطرهاي مشق هر كودك

                          و هر سرمشق

با خون شهيدان و...

                  قلم هاي دو پاي هر مجاهد

سرخ و خون آلود بنوشته است:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

                                    (2)

شب است و در طلوع ماه پيكار است

محرم سرخ و خونين مي رسد از راه

و بر سيماي او آثار زخم سال ها پيكار

پيكار مدام حق و باطل

             مردي و نامردمي

                      پاكي و ناپاكي

و در آغاز استقبال از اين ماه پيروزي خون بر تيغ

خون پاك صدها جنگجو

                بر تاركش جاويد خواهد ماند

و در آغاز تحميل سكوت و ظلم شب بر شهر

غريو و غُرّش تكبير و توحيد مسلمانان

ستون كاخ استعمار دشمن را فروكوبيد

و در دنبال آن خطّي ز آتش 

قلب مردان را دريد از هم

و در طوفان خونبار صفيرِ گرمِ خشمِ سرخ

و در آهنگِ تكبير و نداي دلكشِ توحيد

و در موجِ عظيمِ خونِ جاري در خيابان ها

و در پروازِ شورانگيز مرغِ جان به اوجِ آسمان عشق

و در تكرارِ تكبير جوانان بر فراز بام

هم آهنگ و توام با صفيرِ گرم و گل رنگِ گلوله

                                در فضاي تيره تهران

 اندر ريزش گُل هاي پرپرگشته روي خاك

و اندر صبرِ سرخِ سخت كوشان در بُن سنگر

و در لبخندِ معصومانۀ پيكارگر در لحظه بدرود

                        بر لب هاي خشك و سرد

تنها اين سرود ما ترنّم داشت:

«استقلال،آزادي ،جمهوري اسلامي»

                                        (3)

در فضاي وحشت ميدان ژاله

در ميان بزم خون و آتش و لاله

صفيرِ سرخِ رگبارِ مسلسل ها

و در مشتان پولادين چون كوه استوار و سخت

و در شوق صداي نازك بشكفتن اين لاله هاي سرخ شهريور

و در فرياد خشم توده هاي رنجبر بر ضدِّ خودكامان

و اندر لرزش تند زمين در زير پاي مردم عاصي

و در آهنگ جانسوز شعار تودۀ مستضعفِ بيدار

و در بازي شورانگيز جنگِ مشت ها با تانك

و اندر ضجّه هاي دلخراش مادران بر گور فرزندان

و در دُردانه هاي اشك بر سيماي معصومِ يتيمان

در خراشِ دست خون آلودِ خواهرها

كه با ناخن ز خاك سرد و افسرده

برادرهاي از كف رفته مي خواهند

و در شور و شكوه رعدآساي سرودِ خون 

و از حلقوم مردان و زنان پاك و آزاده

طنين سرخ اين آهنگ مي پيچد كه:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

 

                                      (17شهريور1357 - #شفيعي_مطهر)

 

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar


موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : یک شنبه 17 شهريور 1398 | 5:26 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

دل بستن و جان را رستن!

"آسمان زیر پر و بال من است"

این سخن را مرغکی با سنگ گفت

آسمان با این بلندی 

کوه با این ارجمندی

ابر با این اوج 

دریا با هزاران موج

جنگل و صحرا و دشت و دره

سرتاسر همه زیر پر و بال من است

ای سیه دل سنگ سنگین!  

ای سراسر نفرت و نفرین!

و ای آرام آشفته!  

و ای خاموش خفته!

تو نمی دانی چرا این راز را؟ 

و قدرت پرواز را؟

زیرا که تو دل بسته ای بر خاک و...

من جان رسته ام از خاک!

                            شفیعی مطهر


موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : شنبه 6 آذر 1395 | 10:7 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

دل بستن و جان را رستن!  

 

#شغیعی_مطهر

"آسمان زیر پر و بال من است"

این سخن را مرغکی باسنگ گفت

آسمان با این بلندی 

کوه با این ارجمندی

ابر با این اوج 

دریا با هزاران موج

جنگل و صحرا و دشت و دره

سرتاسر همه زیر پر و بال من است

ای سیه دل سنگ سنگین!  

ای سراسر نفرت و نفرین!

و ای آرام آشفته!  

و ای خاموش خفته!

تو نمی دانی چرا این راز را؟ 

و قدرت پرواز را؟

زیرا که تو دل بسته ای بر خاک و...

من جان رسته ام از خاک!

                      گاه گویه های مطهر   telegram.me/amotahar


موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : سه شنبه 4 آبان 1395 | 9:59 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |
اشک ---------------------------------------------- #شفیعی_مطهر ---------------------------------------- از آن زیبا ترین شعرم وز آن سوزان ترین عشقم و سوزنده ترین حرفم گدازنده ترین دردم و از بالاترین پرواز شوقم و از نازک ترین احساس و ذوقم و از خالص ترین "گفتن" و از صادق ترین "لبخند" همه در کوره سرخ دلم آمیخته با جان و از تقطیر دل در قطره ای گرم و لطیف و پاک نامش "اشک " از پشت نگاهی گنگ بر سیمای زرد من فرو غلتید ! ----------------------------------------- گاه گویه های مطهر telegram.me/amotahar
موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : شنبه 2 مرداد 1395 | 11:7 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

استقلال ، آزادي،جمهوري اسلامي

 

                 (يادواره از روز 17 شهريور57) 


امروز سي و هفتمين سالروز جوشش خشم و خروش ملت ايران در جمعه هفدهم شهريور سال 1357 بود. 

در اين روز مردم آزادي خواه و سنم ستیز ايران ،عصاي عصيان بر دست و پرچم طغيان بر دوش ،عليه خودكامگي حاكمان به پاخاستند و با سر دادن شعار« استقلال ،آزادي،جمهوري اسلامي»، در حقيقت ضمن تعيين نوع رژيم حكومتي خود(جمهوري اسلامي) بردرونمايه نمادين آن نيز (يعني استقلال و آزادي) تصريح كردند.

من در آن روز احساس خود را در قالب سروده اي كوتاه بيان كردم و بر اين شعار تاريخي(استقلال ،آزادي، جمهوري اسلامي) پاي فشردم تا ان شاألله نسل هاي هميشه تاريخ به ياد داشته باشند كه پدران و مادران آنان با ايثار خون خود نوع حكومتي را  برگزيدند كه درونمايه سرخ آن «استقلال و آزادي » بود!

اين شما و اين شعر

       « استقلال ، آزادي، جمهوري اسلامي »

                                  (1)

بر سنگفرش كوچه ها

بر خاك خون رنگ بيابان ها و صحراها

به روي قلب اسفالت سيه رنگ خيابان هاي شهر

بر جبين روشن ديوار هر خانه

به روي صخره هاي سخت كهساران

و در پيشاني هر دسته از رزمندگان

                      بر روي هر پرده

و در آثار سرخ پنجه خونين جانبازان

 و اندر اختلاط پرشكوه خون روحاني و دانشجو

به روي سينه تخته سياه هر كلاس درس

 و اندر لابه لاي سطرهاي مشق هر كودك

                          و هر سرمشق

با خون شهيدان و...

                  قلم هاي دو پاي هر مجاهد

سرخ و خون آلود بنوشته است:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

                                    (2)

شب است و در طلوع ماه پيكار است

محرم سرخ و خونين مي رسد از راه

و بر سيماي او آثار زخم سال ها پيكار

پيكار مدام حق و باطل

             مردي و نامردمي

                      پاكي و ناپاكي

و در آغاز استقبال از اين ماه پيروزي خون بر تيغ

خون پاك صدها جنگجو

                بر تاركش جاويد خواهد ماند

و در آغاز تحميل سكوت و ظلم شب بر شهر

غريو و غرش تكبير و توحيد مسلمانان

ستون كاخ استعمار دشمن را فروكوبيد

و در دنبال آن خطي ز آتش 

قلب مردان را دريد از هم

و در توفان خونبار صفير گرم خشم سرخ

و در آهنگ تكبير و نداي دلكش توحيد

و در موج عظيم خون جاري در خيابان ها

و در پرواز شورانگيز مرغ جان به اوج آسمان عشق

و در تكرار تكبير جوانان بر فراز بام

هم آهنگ و توام با صفير گرم و گل رنگ گلوله

                                در فضاي تيره تهران

 اندر ريزش گل هاي پرپرگشته روي خاك

و اندر صبر سرخ سخت كوشان در بن سنگر

و در لبخند معصومانه پيكارگر در لحظه بدرود

                        بر لب هاي خشك و سرد

تنها اين سرود ما ترنم داشت:

«استقلال،آزادي ،جمهوري اسلامي»

                                        (3)

در فضاي وحشت ميدان ژاله

در ميان بزم خون و آتش و لاله

صفير سرخ رگبار مسلسل ها

و در مشتان پولادين چون كوه استوار و سخت

و در شوق صداي نازك بشكفتن اين لاله هاي سرخ شهريور

و در فرياد خشم توده هاي رنجبر بر ضد خودكامان

و اندر لرزش تند زمين در زير پاي مردم عاصي

و در آهنگ جانسوز شعار توده مستضعف بيدار

و در بازي شورانگيز جنگ مشت ها با تانك

و اندر ضجه هاي دلخراش مادران بر گور فرزندان

و در دُردانه هاي اشك بر سيماي معصوم يتيمان

در خراش دست خون آلود خواهرها

كه با ناخن ز خاك سرد و افسرده

برادرهاي از كف رفته مي جویند

و در شور و شكوه رعدآساي سرود خون 

و از حلقوم مردان و زنان پاك و آزاده

طنين سرخ اين آهنگ مي پيچد كه:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

 

                                      (17شهريور1357 - شفيعي مطهر)

 


موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : چهار شنبه 18 شهريور 1394 | 9:26 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |


سه شنبه تلخ شيلي

بنا به يادداشت هاي شخصي ام در تاريخ سه شنبه بيستم شهريورماه سال 1352 ژنرال آگوستو پينوشه با كمك آمريكا طي كودتايي خونين رژيم دموكراتيك سالوادور آلنده را كه با آراي مستقيم مردم شيلي به رياست جمهوري رسيده بود،سرنگون كرد.  كارگران وفادار به آلنده تحت تاثير سروده هاي حماسي شاعر مردمي شيلي پابلو نرودا ساعت ها و روزها همچنان در كارخانه ها در برابر رژيم كودتاي نامردمي پينوشه ديكتاتور ايستادگي كردند ،تا مظلومانه جان باختند.

من در همان روزها احساسات تاسف براگيزخود را اين گونه سرودم:

سكوتي گنگ حاكم بود

          و چشماني پر از تشويش بر راه پدر

                        و تنها قامت لرزان شمعي بود

كه بر اطراف خانه پرتوي از ياس مي پاشيد

                                   - نور زرد - 

هوا غمرنگ بود و.....

        ظلمتي سنگين به روي باغ مي غلتيد

و از لب هاي سرخ غنچه خون مي ريخت

و صحراها به رنگ ياس

             بي سبزه و بي گل

                        بي درخت و...

                            ابر ،بي باران

و ناگه سخت توفاني سياه و گنگ

 تنها نو درخت نورس روييده 

                       بر قلب كوير زرد را 

                              درهم شكست و...

                                       ريشه اش بركند

كويري كه بهاري سيز در اعماق سرخ سينه اش

                                 در بند دژخيم زمستان است

در اين دشت سياه و اين كوير زرد

                          كه در اعماق جان او بهاري سبز در زندان ديوان بود

«سه سالي» روزني بر سقف اين زندان پديد آمد

                               و صحرا سبز و خرم شد

ولي اكنون زمستاني سياه و تندبادي سخت

شكوه سبز جنگل را 

                      كويري زرد و سالت كرد

                 *******************

سكگوتي گنگ حاكم بود

                و چشماني پر از تشوش بر راه پدر

 و تنها قامت فرياد قائم 

                 شط لرزان شمعي بود

 كه بر اطراف خانه پرتوي از رنج مي پاشيد  - نور زرد -

كمند انتظاري در نهان چشم هاي پاكشان

برق نگاه مرده شان را

              بر ره بابا

                    به سوي سرنوشت شوم او مي برد

 و مادر سنگري درهم شكسته

                     - كوه آتش -

 در دل سوزان و داغش

           چشمه اي از درد مي جوشيد

و جغدي بر فراز خانه

              بر اين انتظار بي ثمر

                         آهنگ غم مي خواند

زيرا ساعتي پيشين ،پدر

                اندر ميان كارخانه 

پشت ماشيني كه ساعت ،ساعت عمرش را

به جان كندن به پاي او هدر مي داد

به همراه هزاران كارگر 

         در راه آزادي و حق خود

                 به خاك و خون فرو غلتيده!!

                        جان داده!!

و اكنون :

          بر فراز خاك سرد اين كوير زرد

           كبوتر بچه اي بشكسته بال و پر

               فتاده در ميان خاك و خون داغ

     و در نزديكي اش

            يك داس و چكش 

                   دست در آغوش يكديگر

                            چنان درهم شكسته

                                  روي خاك سرد افتاده است!!

                             (   شفيعي مطهر - 22/6/1352- كاشان)

 

 

 

 

 


موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : سه شنبه 19 شهريور 1392 | 7:55 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

استقلال ، آزادي،جمهوري اسلامي

                 (يادواره از روز 17 شهريور57) 


ديروز سي و سومين سالروز جوشش خشم و خروش ملت ايران در جمعه هفدهم شهريور سال 1357 بود. در اين روز مردم آزادي خواه و سنم سنيز ايران ،عصاي عصيان بر دست و پرچم طغيان بر دوش عليه خودكامگي حاكمان به پاخاستند و با سر دادن شعار« استقلال ،آزادي،جمهوري اسلامي»، در حقيقت ضمن تعيين نوع رژيم حكومتي خود(جمهوري اسلامي) بردرونمايه نمادين آن نيز (يعني استقلال و آزادي) تصريح كردند.

من در آن روز احساس خود را در قالب سروده اي كوتاه بيان كردم و بر اين شعار تاريخي(استقال ،آزادي، جمهوري اسلامي) پاي فشردم تا ان شاألله نسل هاي هميشه تاريخ به ياد داشته باشند كه پدران و مادران آنان با ايثار خون خود نوع حكومتي را  برگزيدند كه درونمايه سرخ آن «استقلال و آزادي » بود!

اين شما و اين شعر

       « استقلال ، آزادي، جمهوري اسلامي »

                                  (1)

بر سنگفرش كوچه ها

بر خاك خون رنگ بيابان ها و صحراها

به روي قلب اسفالت سيه رنگ خيابان هاي شهر

بر جبين روشن ديوار هر خانه

به روي صخره هاي سخت كهساران

و در پيشاني هر دسته از رزمندگان

                      بر روي هر پرده

و در آثار سرخ پنجه خونين جانبازان

 و اندر اختلاط پرشكوه خون روحاني و دانشجو

به روي سينه تخته سياه هر كلاس درس

 و اندر لابه لاي سطرهاي مشق هر كودك

                          و هر سرمشق

با خون شهيدان و...

                  قلم هاي دو پاي هر مجاهد

سرخ و خون آلود بنوشته است:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

                                    (2)

شب است و در طلوع ماه پيكار است

محرم سرخ و خونين مي رسد از راه

و بر سيماي او آثار زخم سال ها پيكار

پيكار مدام حق و باطل

             مردي و نامردمي

                      پاكي و ناپاكي

و در آغاز استقبال از اين ماه پيروزي خون بر تيغ

خون پاك صدها جنگجو

                بر تاركش جاويد خواهد ماند

و در آغاز تحميل سكوت و ظلم شب بر شهر

غريو و غرش تكبير و توحيد مسلمانان

ستون كاخ استعمار دشمن را فروكوبيد

و در دنبال آن خطي ز آتش 

قلب مردان را دريد از هم

و در توفان خونبار صفير گرم خشم سرخ

و در آهنگ تكبير و نداي دلكش توحيد

و در موج عظيم خون جاري در خيابان ها

و در پرواز شورانگيز مرغ جان به اوج آسمان عشق

و در تكرار تكبير جوانان بر فراز بام

هم آهنگ و توام با صفير گرم و گل رنگ گلوله

                                در فضاي تيره تهران

 اندر ريزش گل هاي پرپرگشته روي خاك

و اندر صبر سرخ سخت كوشان در بن سنگر

و در لبخند معصومانه پيكارگر در لحظه بدرود

                        بر لب هاي خشك و سرد

تنها اين سرود ما ترنم داشت:

«استقلال،آزادي ،جمهوري اسلامي»

                                        (3)

در فضاي وحشت ميدان ژاله

در ميان بزم خون و آتش و لاله

صفير سرخ رگبار مسلسل ها

و در مشتان پولادين چون كوه استوار و سخت

و در شوق صداي نازك بشكفتن اين لاله هاي سرخ شهريور

و در فرياد خشم توده هاي رنجبر بر ضد خودكامان

و اندر لرزش تند زمين در زير پاي مردم عاصي

و در آهنگ جانسوز شعار توده مستضعف بيدار

و در بازي شورانگيز جنگ مشت ها با تانك

و اندر ضجه هاي دلخراش مادران بر گور فرزندان

و در دردانه هاي اشك بر سيماي معصوم يتيمان

در خراش دست خون آلود خواهرها

كه با ناخن ز خاك سرد و افسرده

برادرهاي از كف رفته مي خواهند

و در شور و شكوه رعدآساي سرود خون 

و از حلقوم مردان و زنان پاك و آزاده

طنين سرخ اين آهنگ مي پيچد كه:

«استقلال،آزادي،جمهوري اسلامي»

                                      (17شهريور1357 - شفيعي مطهر)



موضوعات مرتبط: شعر نو

تاريخ : شنبه 18 شهريور 1391 | 10:37 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |

 معرفي آثار و تاليفات

۱ - منتظر ، اما مبارز

 

 

 

درسال۱۳۵۰مجموعه شعری بارویکرد مذهبی-سیاسی بانام"چشم به راه ولی مبارز"سروده وتدوین کردم. درآغازبه صورت دست نویس دربین دوستان دست به دست می گشت. بسیاری ازناشران ضمن تایید جاذبه آن ، چاپ ونشر آن را به خاطر محدودیت های سیاسی وخفقان حاکم بر آن زمان مخاطره آمیز می دانستند. سرانجام انتشارات شفق قم باپذیرش ریسک و احتمال خطر دستگيري شاعر و ناشر، آن را چاپ و منتشر کرد. اماهمان گونه که پیش بینی می شد، ساواک آن راتوقیف کرد. نام من به صورت مستعار"ع.تنها"به عنوان شاعر روی کتاب نوشته شده بود .لذا ساواک نتوانست مراشناسایی کند. پس از انقلاب این کتاب مکررا در تیراژی وسیع بانام "منتظر امامبارز" چاپ و منتشر شده است.

  اين كتاب هم اكنون در بازار ناياب است.

 عزيزاني كه مايل به مطالعه اين كتاب هستند، مي توانند آن را در لينك هاي زير مطالعه فرمايند:

۱ - آنچه مي خواستم بگويم... http://modara.blogfa.com/post-659.aspx 

۲ - فريادي از آمريكاي لاتين -  http://modara.blogfa.com/post-661.aspx 

۳ - خروشي از ويتنام -  http://modara.blogfa.com/post-663.aspx 

۴ - ندايي از فلسطين - http://modara.blogfa.com/post-664.aspx 

۵ - اعتراضي از آفريقا - http://modara.blogfa.com/post-665.aspx 

۶ - فریادهمه انسان ها از دنیایی وحشتناک- http://modara.blogfa.com/post-666.aspx


موضوعات مرتبط: شعر نومعرفي تاليفات
برچسب‌ها: آثار و تاليفات منتظر اما مبارزچشم به راه

تاريخ : یک شنبه 20 شهريور 1390 | 6:46 | نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر |
صفحه قبل 1 صفحه بعد