من بسياري از مدعيان خدمت و داعيه داران رسالت را ديدم كه پاي بر نردبان هستي شهروندان نهادند و چون بر بلنداي ارگ شوكت و اريكه قدرت نشستند، نه يادي از خالق كردند و نه فريادي از خلق شنيدند....افسوس از توسعه نيافتگي مردماني كه نردبان قدرت مي شوند و بازيچه سياست!

من اين شهر را سرزمین واژه هاى وارونه و ارزش هاي واژگونه ديدم : جایى كه گنج،"جنگ" ،درمان،"نامرد"و قهقهه،"هق هق" می شود؛ اما دزد همان"دزد"است... درد همان "درد" وگرگ همان "گرگ"!!

من انسان را در حالي ديدم كه هر لحظه بر قدرت جسم مي افزايد و از توانمندي روح و روان مي كاهد.

من هرگز ميزان قدرت خود را نديدم و به ارزش آن پي نبردم تا آن گاه كه قوي بودن تنها گزينه من قرار گرفت.

من بهترين امتياز پابرهنگان را در اين ديدم  كه لااقل ريگي در كفش ندارند!!

ادامه دارد...

                      شفيعي مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: