من چه بسيار كساني را ديدم كه دورم مي گشتند،اما چون نيك نگريستم ديدم دارند دورم مي زنند!!

من اشتباهات افراد معمولي را چون مداد قابل زدودن ديدم،اما با خطاهاي مسئولان ارشد جامعه چه كنيم كه چون اثر خودكار است؛ نه امكان زدودن دارد و نه فرصت فرسودن.

من دل شب را با اين همه سياهي و تباهي پر از ستاره هاي سپيد و انگاره هاي اميد ديدم. آيا در دل انسان هاي بزهكار و افراد بدكار حتي نمي توان نائره اي از نور و شراره اي از شعور يافت؟!

       

من چه بسيار خام خيالاني را ديدم كه براي فرار از موج و فرا رفتن به اوج، به جاي بال و پر پرواز، به نردبان دراز آويختند.

من به گاه بارش باران و وزش توفان، همه پرندگان را در جستجوي پناهگاه ديدم،اما عقاب را ديدم كه با علو همت و غلو مناعت پرواز بر فراز ابرها را برگزيده است.بنابراين دانستم كه اراده هاي سترگ مي تواند قله هاي بزرگ را درهم شكند.

ادامه دارد... 

                        شفیعی مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: