دل دیدنی های شهر سرب و سراب (292)

من نسل خود را شرمنده ترين نسل هاي تاريخ ديدم، زيرا ما نتوانستيم امانتي را كه از نياكان خود گرفتيم، آن را امانتدارانه به نسل بعدي تحويل دهيم.

 

من آفرينش جهان را توسط خداوند در چند روز ديدم، بنابراين آموختم كه نمي توانم همه چيز را در يك روز به دست آورم.(با الهام از سخن چارلی چاپلین)

من دست ارنستو چه گوارا را ديدم و بوييدم. دستش بوي گل مي داد؛ بنابراين او را به جرم چیدن گل محکوم کردند...اما هیچ کس فکر نکرد که شاید یک گل کاشته باشد.

من آینده را ديدم،اما ندانستم چرا بهترین روزهای عمر را براي دیدارش حرام کردم؟

(با الهام از سخن حسين پناهي) 

 من اندوهگین ترين اشخاص را كسي ديدم كه از همه بیشتر می خندد!

 (با الهام از سخن ژان پل سارتر)

ادامه دارد...

                             شفیعی مطهر

...و در ادامه مطلب تکمله های استاد باقری:

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (291)

 من سرگذشت آدم را دیدم و احساس کردم اگر من هم جای او بودم، میوه ممنوعه آگاهی را می چیدم و بهشت سراسر رفاهي را به لقمه اي از آگاهي مي فروختم.
 

 

من ارتباط جهانی اینترنت را پنجره ای برای رهایی از جمود و رشته ای از امتداد وجود شهروندان هزاره سوم دیدم. 

من  دوست داشتن دوستانم را بدون  علت عاجل و برآمده از ژرفای دل دیدم؛ زيرا محبتی که علت داشته باشد، یا احترام است یا ریا . . .

(با الهام از سخن لامارتين، شاعر فرانسوي)

من گرفتن آزادی را از مردمی که نمی خواهند برده بمانند,سخت ديدم؛ اما سخت تر از آن دادن آزادی به مردمی ديدم که می خواهند برده بمانند !

(با الهام از سخن مارتین لوتر کینگ) 

ادامه دارد...

                              شفیعی مطهر 

...و در ادامه مطلب تکمله های استاد باقری:

  معرفی تالیفات(18)

کلیله و دمنه - جلد دوم

یک سبد ستاره از کهکشان ادب پارسی

بازنویسی همه قصه های کلیله و دمنه به زبان روز برای جوانان

شناسنامه کتاب

نویسنده : سید علیرضا شفیعی مطهر

ناشر : انتشارت فرهنگ و دانش

نوبت و سال چاپ : اول - 1391

شمارگان : 1000نسخه

قطع و تعداد صفحات : رقعی - 116 صفحه

بهای فروش : 4500تومان

  پس از انتشار موفقيت آميز نخستين جلد از  مجموعه « يك سبد ستاره از كهكشان ادب پارسي» که شامل بخش نخست بازنويسي قصه هاي كليله و دمنه بود، اكنون دومين و آخرين بخش از كتاب « كليله و دمنه » به پيشگاه فرهيختگان فرزانه تقديم مي شود.

   داعیه ما نه این است که شایسته ایم ، بلکه این ، آن چیزی است که توانسته ایم . کار ما نه کامل و تمام ، که نخستین گام است . 

     می دانستیم :

     تامرد ســـخن نگفته باشد

     عیب و هنرش نهفته باشد

    اما چه کنیم ؟ شوق محبت ، ما را به اسارت کشید .

     بی کمالی های انسان از سخن پیدا شود

     پسته بی مغز اگر لب وا کند رســــوا شود

    ما راز شیدایی را ننهفتیم و رسوایی را پذیرفتیم .

   در نگارش و بازنويسي اين اثر سترگ و ميراث بزرگ ادب پارسي تا توانسته ايم از بیان و بنان اندیشمندانی بزرگ و متفکرانی سترگ بهره گرفتیم  ، و لی از اصول باورهای خود نلغزیدیم . در باروری محتوای كتاب به کلی از بیان مطالب مبتذل و  دور از شان فرهیختگان فاضل خودداری کردیم . در همه حال کوشیدیم رسالت روشنگری و مسئولیت پیکار با سه عفریت زمان: جور و جهل و جمود را از یاد نبریم . 

  باری ما بر باور ادراک خود " قلم " می زنیم و بر خاطر خاک ، " قلمه " . اگر امروز بارور نیست ، امید باروری فردا را در باور داریم . باروری نهال فرهنگ دیر است ، اما ثمرش چشمگیر و دلپذیر است . 

  .... و.ما از همه وارسته ایم و به آن دل بسته ایم .

  اکنون با عرض سپاس از همه فرزانگان فکور و نگارشگران نور كه مشوق من به اين كار بودند، در آستانه انتشار اين دفتر دوم از مجموعه « يك سبد ستاره از كهكشان ادب پارسي» بر آنیم تا با استعانت از ذات باری تعالی و همکاری اندیشمندان فهیم و فرزانه و فکور ، کار فرهنگی خود را پی گیریم . اما همچنان رهنمودهای راهگشا و نقدهای نغز شما را چشم در راهیم . باشد تا دستمان گیرید و و صمیمانه راهمان نمایید ، زیرا :

  ناگزیر آن را که سبدی از آفتاب بر دست است ، باید هر شب زده ای را شاخه ای از نور نثار کند .  

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (290)

من چون رفتارهاي خشن را ديدم و گفتارهاي موهن را شنيدم، كوشيدم كژرفتاران و بدگفتاران را درك كنم، نه ترك! 
 

من فروتني فانوس دريايي را ديدم و فراگردي او را پسنديدم. او به گرد خويش مي گردد و به هر توشه تاريك و گوشه باريك پرتو مي افكند و همه جاي را روشن مي كند.  

من گل آفتاب گردان را وفادارترين محبوب و فداكارترين مجذوب ديدم؛ زيرا شب ها سر را فرومي افكند تا چشمك ستارگان را نبيند و بي مهري خورشيد را برنينگيزد. 
 

 

  

ادامه دارد...

                                      شفیعی مطهر

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (289)

 

 
من در جوامع انسانی گردبادي را وحشتناك تر و دهشتناك تر از شيوع دروغ و بیداد و سلطه يوغ استبداد نديدم.

 

 

من در دنیای رنگ ها و نیرنگ ها، دورنگی را بدترین رنگ ها و زشت ترین نیرنگ ها دیدم.
 

من شرم و حیای مدادپاک کن را تحسین برانگیز دیدم؛ زيرا او براي جبران اشتباهات ديگران  خود را كوچك مي كند. او خود را مي فرسايد تا لغزش هاي ديگران را بزدايد.
 

 

ادامه دارد...

                              شفیعی مطهر

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (288)

 

من شاخه گلی را دیدم که با صد بیان و هزار زبان با آدم ها سخن می گفت، سخناني كه نه براي گفتنش به زبان نياز است و نه براي شنيدنش به گوش.

 من نه تنها سنت را نيازمند صنعت ، كه صنعت را نيز محتاج سنت ديدم.مي توان بر بام بلند صنعت پركشيد، اما از دشت سنت نيز نبريد. بايد قصر صنعت را بر بستر سنت بنا كرد؛ نه هويت باختگي و نه شخصيت ساختگي!!

 

 

 

 

ادامه دارد...

                                   شفیعی مطهر

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (287)

من مفهوم انتخابات را تبدیل رای مردم به قدرت جهت خدمت به مردم دیدم.

 


 

من کسی را دیدم که به هنگام چیدن نخستین گل سرخ، چون خاري به دستش خليده بود، از همه گل هاي سرخ نفرت داشت!  

من زنانی را دیدم که که از همه دنیا یک شوهر و از آن شوهر همه دنیا را می طلبیدند! 

 

 من گل را دیدم که به لطافت رخسارش می نازید، نه به طراوت شاخسارش ؛ بنابراين دانستم كه من هم بايد به زيبايي رفتاريم بنازم، نه دارايي تبارم.

 

 

ادامه دارد...

                                    شفیعی مطهر

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (286)

من دنیایی پرقیل و قال را در دل قطره شبنمی زلال دیدم.

من سیمایی از فرشته عدالت(!) را دیدم که ورود به عرصه را برای بعضی ممنوع و برای برخی مطبوع رقم می زد.معیارها بدون عیار و انحصارها بدون حصار ترسیم می شد.

من ریه های زمین را آلوده از ریبه های زمان دیدم.آلودگی هایی که شر می آفرید و از دست بشر می تراوید.

من در این شهر دوربین های مداربسته را مجهزترین ابزار و کاراترین کار برای درونی کردن پیام های تربیتی دیدم!!

من در دنیا خوشبختی را در فاصله بین دو بدبختی دیدم.

(با الهام از سخن چارلی چاپلین)

 

 دل دیدنی های شهر سرب و سراب (285)

من در مسابقه حیات خیلی از بازی ها را باختم ؛ اما زندگي را نه بر بستر گِل که بر خاکسترِ دِل ساختم. 


 

من در دریای مواج و متلاطم زندگی نجات را نخست در اتکال به خدا و و سپس در اتکا به ناخدا دیدم. 

من روسپی را دیدم که نه آفرینشگر مهربان، كه متوليان آب و نان، او را لنگ نان گذاشتند تا هرگاه كه لنگ هماغوشي ماندند، او را به ناني بخرند و در دشت هوس به ارزانی بچرند.(با الهام از سخن صادق هدايت)

من كلاه را پيكان تيري ديدم با بيشترين برد و كاراترين كاربرد. در شهر سرب و سراب كلاه كالايي است كه گذاشتنش ممد حيات است و برداشتنش موجب نجات.

من تابوها را بت واره هایی دیدم که بر همه باورهاي بي بنيان تاخته و چون اختاپوس بر اركان و اجزاي انديشه چنگ انداخته است. نه می توان آن ها را به آسانی شکست و نه می توان رشته باورها را از آن گسست. آنان که پشت بر آفتاب اند، شكستن تابوها را برنمي تابند.

ادامه دارد...

                         شفیعی مطهر 

...و اینک تکمله های استاد باقری در ادامه مطلب: